terugvallen

Dutch

Etymology

From terug (“back”) +‎ vallen.

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

terugvallen

  1. plural of terugval

Verb

terugvallen

  1. to lapse, decline

Inflection
Inflection of terugvallen (strong class 7, separable)
infinitive terugvallen
past singular viel terug
past participle teruggevallen
infinitive terugvallen
gerund terugvallen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular val terugviel terugterugvalterugviel
2nd person sing. (jij) valt terugviel terugterugvaltterugviel
2nd person sing. (u) valt terugviel terugterugvaltterugviel
2nd person sing. (gij) valt terugvielt terugterugvaltterugvielt
3rd person singular valt terugviel terugterugvaltterugviel
plural vallen terugvielen terugterugvallenterugvielen
subjunctive sing.1 valle terugviele terugterugvalleterugviele
subjunctive plur.1 vallen terugvielen terugterugvallenterugvielen
imperative sing. val terug
imperative plur.1 valt terug
participles terugvallendteruggevallen
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.