toevertrouwen

Dutch

Etymology

From toe +‎ vertrouwen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtuvərˌtrɑu̯ə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: toe‧ver‧trou‧wen

Verb

toevertrouwen

  1. (transitive, with indirect object) to entrust [+ aan (to)]
    Synonym: aanvertrouwen
    Ze vertrouwde haar geheimen toe aan haar beste vriendin.
    She entrusted her secrets to her best friend.

Inflection
Inflection of toevertrouwen (weak, prefixed, separable)
infinitive toevertrouwen
past singular vertrouwde toe
past participle toevertrouwd
infinitive toevertrouwen
gerund toevertrouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vertrouw toevertrouwde toetoevertrouwtoevertrouwde
2nd person sing. (jij) vertrouwt toevertrouwde toetoevertrouwttoevertrouwde
2nd person sing. (u) vertrouwt toevertrouwde toetoevertrouwttoevertrouwde
2nd person sing. (gij) vertrouwt toevertrouwde toetoevertrouwttoevertrouwde
3rd person singular vertrouwt toevertrouwde toetoevertrouwttoevertrouwde
plural vertrouwen toevertrouwden toetoevertrouwentoevertrouwden
subjunctive sing.1 vertrouwe toevertrouwde toetoevertrouwetoevertrouwde
subjunctive plur.1 vertrouwen toevertrouwden toetoevertrouwentoevertrouwden
imperative sing. vertrouw toe
imperative plur.1 vertrouwt toe
participles toevertrouwendtoevertrouwd
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.