trotseren

Dutch

Etymology

From trotsen +‎ -eren.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌtrɔtˈseː.rə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: trot‧se‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

trotseren

  1. (transitive) to defy, to brave, to resist
    Synonyms: het hoofd bieden, weerstaan

Inflection
Inflection of trotseren (weak)
infinitive trotseren
past singular trotseerde
past participle getrotseerd
infinitive trotseren
gerund trotseren n
present tense past tense
1st person singular trotseertrotseerde
2nd person sing. (jij) trotseerttrotseerde
2nd person sing. (u) trotseerttrotseerde
2nd person sing. (gij) trotseerttrotseerde
3rd person singular trotseerttrotseerde
plural trotserentrotseerden
subjunctive sing.1 trotseretrotseerde
subjunctive plur.1 trotserentrotseerden
imperative sing. trotseer
imperative plur.1 trotseert
participles trotserendgetrotseerd
1) Archaic.

Synonyms

Derived terms
  • Afrikaans: trotseer

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.