trupić

Polish

Etymology

From trup +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtru.pit͡ɕ/
  • Rhymes: -upit͡ɕ
  • Syllabification: tru‧pić

Verb

trupić impf

  1. (transitive, rare, colloquial) to kill (to cause the death of)
    Synonym: zabijać

Conjugation
Conjugation of trupić impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive trupić
present tense 1st trupię trupimy
2nd trupisz trupicie
3rd trupi trupią
impersonal trupi się
past tense 1st trupiłem,
-(e)m trupił		 trupiłam,
-(e)m trupiła		 trupiłom,
-(e)m trupiło		 trupiliśmy,
-(e)śmy trupili		 trupiłyśmy,
-(e)śmy trupiły
2nd trupiłeś,
-(e)ś trupił		 trupiłaś,
-(e)ś trupiła		 trupiłoś,
-(e)ś trupiło		 trupiliście,
-(e)ście trupili		 trupiłyście,
-(e)ście trupiły
3rd trupił trupiła trupiło trupili trupiły
impersonal trupiono
future tense 1st będę trupił,
będę trupić		 będę trupiła,
będę trupić		 będę trupiło,
będę trupić		 będziemy trupili,
będziemy trupić		 będziemy trupiły,
będziemy trupić
2nd będziesz trupił,
będziesz trupić		 będziesz trupiła,
będziesz trupić		 będziesz trupiło,
będziesz trupić		 będziecie trupili,
będziecie trupić		 będziecie trupiły,
będziecie trupić
3rd będzie trupił,
będzie trupić		 będzie trupiła,
będzie trupić		 będzie trupiło,
będzie trupić		 będą trupili,
będą trupić		 będą trupiły,
będą trupić
impersonal będzie trupić się
conditional 1st trupiłbym,
bym trupił		 trupiłabym,
bym trupiła		 trupiłobym,
bym trupiło		 trupilibyśmy,
byśmy trupili		 trupiłybyśmy,
byśmy trupiły
2nd trupiłbyś,
byś trupił		 trupiłabyś,
byś trupiła		 trupiłobyś,
byś trupiło		 trupilibyście,
byście trupili		 trupiłybyście,
byście trupiły
3rd trupiłby,
by trupił		 trupiłaby,
by trupiła		 trupiłoby,
by trupiło		 trupiliby,
by trupili		 trupiłyby,
by trupiły
impersonal trupiono by
imperative 1st niech trupię trupmy
2nd trup trupcie
3rd niech trupi niech trupią
active adjectival participle trupiący trupiąca trupiące trupiący trupiące
passive adjectival participle trupiony trupiona trupione trupieni trupione
contemporary adverbial participle trupiąc
verbal noun trupienie

Verb

trupić impf

  1. (impersonal, rare, dialectal) to be cold for someone
    Trupi mi. ― I'm cold.

Conjugation
Conjugation of trupić
infinitive trupić
present indicative trupi
past indicative trupiło
future indicative będzie trupić
będzie trupiło
conditional trupiłoby
by trupiło
imperative niech trupi

Derived terms
verb

References

    Further reading
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.