uitschieten

Dutch

Etymology

From uit +‎ schieten.

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

uitschieten

  1. to shoot out
  2. to eject, to throw (out)
  3. (especially of plants) to grow rapidly
  4. (clothing) to take off quickly
  5. (figuratively) to be extraordinary, to excel beyond the average

Inflection
Inflection of uitschieten (strong class 2a, separable)
infinitive uitschieten
past singular schoot uit
past participle uitgeschoten
infinitive uitschieten
gerund uitschieten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schiet uitschoot uituitschietuitschoot
2nd person sing. (jij) schiet uitschoot uituitschietuitschoot
2nd person sing. (u) schiet uitschoot uituitschietuitschoot
2nd person sing. (gij) schiet uitschoot uituitschietuitschoot
3rd person singular schiet uitschoot uituitschietuitschoot
plural schieten uitschoten uituitschietenuitschoten
subjunctive sing.1 schiete uitschote uituitschieteuitschote
subjunctive plur.1 schieten uitschoten uituitschietenuitschoten
imperative sing. schiet uit
imperative plur.1 schiet uit
participles uitschietenduitgeschoten
1) Archaic.

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.