uitvaardigen

Dutch

From uit + vaardig + -en.

uitvaardigen

Inflection of uitvaardigen (weak, separable)
infinitive	uitvaardigen
past singular	vaardigde uit
past participle	uitgevaardigd
infinitive	uitvaardigen
gerund	uitvaardigen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vaardig uit	vaardigde uit	uitvaardig	uitvaardigde
2nd person sing. (jij)	vaardigt uit	vaardigde uit	uitvaardigt	uitvaardigde
2nd person sing. (u)	vaardigt uit	vaardigde uit	uitvaardigt	uitvaardigde
2nd person sing. (gij)	vaardigt uit	vaardigde uit	uitvaardigt	uitvaardigde
3rd person singular	vaardigt uit	vaardigde uit	uitvaardigt	uitvaardigde
plural	vaardigen uit	vaardigden uit	uitvaardigen	uitvaardigden

subjunctive sing.¹	vaardige uit	vaardigde uit	uitvaardige	uitvaardigde
subjunctive plur.¹	vaardigen uit	vaardigden uit	uitvaardigen	uitvaardigden

imperative sing.	vaardig uit
imperative plur.¹	vaardigt uit

participles	uitvaardigend	uitgevaardigd
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.