uręczyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish uręczyć, from Proto-Slavic *urǫčiti. By surface analysis, u- +‎ ręczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: u‧rę‧czyć

Verb

uręczyć pf (imperfective uręczać)

  1. (transitive, archaic) to guarantee (to give an assurance that something will be done right)
    Synonyms: zagwarantować, zapewnić, zaręczyć

Conjugation
Conjugation of uręczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uręczyć
future tense 1st uręczę uręczymy
2nd uręczysz uręczycie
3rd uręczy uręczą
impersonal uręczy się
past tense 1st uręczyłem,
-(e)m uręczył		 uręczyłam,
-(e)m uręczyła		 uręczyłom,
-(e)m uręczyło		 uręczyliśmy,
-(e)śmy uręczyli		 uręczyłyśmy,
-(e)śmy uręczyły
2nd uręczyłeś,
-(e)ś uręczył		 uręczyłaś,
-(e)ś uręczyła		 uręczyłoś,
-(e)ś uręczyło		 uręczyliście,
-(e)ście uręczyli		 uręczyłyście,
-(e)ście uręczyły
3rd uręczył uręczyła uręczyło uręczyli uręczyły
impersonal uręczono
conditional 1st uręczyłbym,
bym uręczył		 uręczyłabym,
bym uręczyła		 uręczyłobym,
bym uręczyło		 uręczylibyśmy,
byśmy uręczyli		 uręczyłybyśmy,
byśmy uręczyły
2nd uręczyłbyś,
byś uręczył		 uręczyłabyś,
byś uręczyła		 uręczyłobyś,
byś uręczyło		 uręczylibyście,
byście uręczyli		 uręczyłybyście,
byście uręczyły
3rd uręczyłby,
by uręczył		 uręczyłaby,
by uręczyła		 uręczyłoby,
by uręczyło		 uręczyliby,
by uręczyli		 uręczyłyby,
by uręczyły
impersonal uręczono by
imperative 1st niech uręczę uręczmy
2nd uręcz uręczcie
3rd niech uręczy niech uręczą
passive adjectival participle uręczony uręczona uręczone uręczeni uręczone
anterior adverbial participle uręczywszy
verbal noun uręczenie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.