uwalić
Old Polish
Verb
uwalić pf (imperfective uwalać)
- (reflexive with się) The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
- to fall into
- 1930 [c. 1455], “Num”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka), 16, 26:
- Odiczcze od stanow nyemilosciwich lvdzi a nye dotikaycze syø, czso k nim przislvscha, a nye walicze syø w grzech gich (ne involvamini in peccatis eorum)
- [Odydźcie od stanow niemiłościwych ludzi a nie dotykajcie się, cso k nim przysłucha, a nie uwalicie się w grzech jich (ne involvamini in peccatis eorum)]
- to fall into
Usage notes
Possibly also wwalić.
Descendants
- Polish: uwalić
References
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “uwalić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish uwalić. By surface analysis, u- + walić.
Pronunciation
- IPA(key): /uˈva.lit͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /uˈva.lit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -alit͡ɕ
- Syllabification: u‧wa‧lić
Verb
uwalić pf (imperfective uwalać)
- (transitive, colloquial) to get dirty (to cause to become dirty) [+instrumental = with what]
- (transitive, colloquial) to make impossible (to cause certain actions to be abandoned or their implementation impossible)
- Synonym: utrącić
- (transitive, colloquial) to knock out (to remove the possibility of promotion or out of a position)
- Synonym: utrącić
- (transitive, colloquial, education) to fail (to give a student a failing grade) [+ z (genitive) = in what subject]
- (transitive, colloquial) to break (to cause something to stop functioning properly or become unusable)
- (reflexive with się, colloquial) to get dirty (to become dirty) [+instrumental = with what]
- Synonyms: ubrudzić się, uświnić się
- (reflexive with się) to flump (to fall helplessly to a certain place)
- Synonym: zwalić się
- (reflexive with się) to get loaded, to get blasted, to get wasted (to become very drunk) [+inc = off of what]
- Synonyms: ochlać się, uchlać się
- (reflexive with się) to whack oneself (to hit oneself somewhere)
Conjugation
Conjugation of uwalić pf | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
person | singular | plural | |||||||||||||||||
masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |||||||||||||||
infinitive | uwalić | ||||||||||||||||||
future tense | 1st | uwalę | uwalimy | ||||||||||||||||
2nd | uwalisz | uwalicie | |||||||||||||||||
3rd | uwali | uwalą | |||||||||||||||||
impersonal | uwali się | ||||||||||||||||||
past tense | 1st | uwaliłem, -(e)m uwalił |
uwaliłam, -(e)m uwaliła |
uwaliłom, -(e)m uwaliło |
uwaliliśmy, -(e)śmy uwalili |
uwaliłyśmy, -(e)śmy uwaliły | |||||||||||||
2nd | uwaliłeś, -(e)ś uwalił |
uwaliłaś, -(e)ś uwaliła |
uwaliłoś, -(e)ś uwaliło |
uwaliliście, -(e)ście uwalili |
uwaliłyście, -(e)ście uwaliły | ||||||||||||||
3rd | uwalił | uwaliła | uwaliło | uwalili | uwaliły | ||||||||||||||
impersonal | uwalono | ||||||||||||||||||
conditional | 1st | uwaliłbym, bym uwalił |
uwaliłabym, bym uwaliła |
uwaliłobym, bym uwaliło |
uwalilibyśmy, byśmy uwalili |
uwaliłybyśmy, byśmy uwaliły | |||||||||||||
2nd | uwaliłbyś, byś uwalił |
uwaliłabyś, byś uwaliła |
uwaliłobyś, byś uwaliło |
uwalilibyście, byście uwalili |
uwaliłybyście, byście uwaliły | ||||||||||||||
3rd | uwaliłby, by uwalił |
uwaliłaby, by uwaliła |
uwaliłoby, by uwaliło |
uwaliliby, by uwalili |
uwaliłyby, by uwaliły | ||||||||||||||
impersonal | uwalono by | ||||||||||||||||||
imperative | 1st | niech uwalę | uwalmy | ||||||||||||||||
2nd | uwal | uwalcie | |||||||||||||||||
3rd | niech uwali | niech uwalą | |||||||||||||||||
passive adjectival participle | uwalony | uwalona | uwalone | uwaleni | uwalone | ||||||||||||||
anterior adverbial participle | uwaliwszy | ||||||||||||||||||
verbal noun | uwalenie |
Further reading
- uwalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- uwalić in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “uwalić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “uwalić”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “uwalić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “uwalić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 409
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.