wciągnąć

Polish

Etymology

From wciągać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈft͡ɕɔŋɡ.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔŋɡnɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: wciąg‧nąć

Verb

wciągnąć pf (imperfective wciągać)

  1. (transitive) to pull in, to pull inside
  2. (transitive) to hoist, to raise
  3. (transitive) to draw, to inhale, to breathe in

Conjugation
Conjugation of wciągnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wciągnąć
future tense 1st wciągnę wciągniemy
2nd wciągniesz wciągniecie
3rd wciągnie wciągną
impersonal wciągnie się
past tense 1st wciągnąłem,
-(e)m wciągnął		 wciągnęłam,
-(e)m wciągnęła		 wciągnęłom,
-(e)m wciągnęło		 wciągnęliśmy,
-(e)śmy wciągnęli		 wciągnęłyśmy,
-(e)śmy wciągnęły
2nd wciągnąłeś,
-(e)ś wciągnął		 wciągnęłaś,
-(e)ś wciągnęła		 wciągnęłoś,
-(e)ś wciągnęło		 wciągnęliście,
-(e)ście wciągnęli		 wciągnęłyście,
-(e)ście wciągnęły
3rd wciągnął wciągnęła wciągnęło wciągnęli wciągnęły
impersonal wciągnięto
conditional 1st wciągnąłbym,
bym wciągnął		 wciągnęłabym,
bym wciągnęła		 wciągnęłobym,
bym wciągnęło		 wciągnęlibyśmy,
byśmy wciągnęli		 wciągnęłybyśmy,
byśmy wciągnęły
2nd wciągnąłbyś,
byś wciągnął		 wciągnęłabyś,
byś wciągnęła		 wciągnęłobyś,
byś wciągnęło		 wciągnęlibyście,
byście wciągnęli		 wciągnęłybyście,
byście wciągnęły
3rd wciągnąłby,
by wciągnął		 wciągnęłaby,
by wciągnęła		 wciągnęłoby,
by wciągnęło		 wciągnęliby,
by wciągnęli		 wciągnęłyby,
by wciągnęły
impersonal wciągnięto by
imperative 1st niech wciągnę wciągnijmy
2nd wciągnij wciągnijcie
3rd niech wciągnie niech wciągną
passive adjectival participle wciągnięty wciągnięta wciągnięte wciągnięci wciągnięte
anterior adverbial participle wciągnąwszy
verbal noun wciągnięcie

Further reading
  • wciągnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wciągnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.