winogrodnik

Polish

Etymology

From obsolete winogradwinogrod + -nik.[1] First attested in 1612.[2]

Pronunciation

  • IPA(key): /vi.nɔˈɡrɔd.ɲik/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔdɲik
  • Syllabification: wi‧no‧grod‧nik

Noun

winogrodnik m pers

  1. (obsolete) grapevine grower (person who grows grapes)

Declension

References

  1. Krystyna Długosz-Kurczabowa (2021) “wino”, in Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, →ISBN
  2. Paweł Kupiszewski (18.10.2022) “WINOGRODNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.