wydarzyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ darzyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈda.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio 1, wydarzyć(file)
  • Audio 2, wydarzyć się(file)
  • Rhymes: -aʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧da‧rzyć

Verb

wydarzyć pf (imperfective wydarzać)

  1. (reflexive with się) to happen, to occur, to take place
    Synonyms: zdarzyć się, stać się

Conjugation
Conjugation of wydarzyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wydarzyć
future tense 1st wydarzę wydarzymy
2nd wydarzysz wydarzycie
3rd wydarzy wydarzą
impersonal wydarzy się
past tense 1st wydarzyłem,
-(e)m wydarzył		 wydarzyłam,
-(e)m wydarzyła		 wydarzyłom,
-(e)m wydarzyło		 wydarzyliśmy,
-(e)śmy wydarzyli		 wydarzyłyśmy,
-(e)śmy wydarzyły
2nd wydarzyłeś,
-(e)ś wydarzył		 wydarzyłaś,
-(e)ś wydarzyła		 wydarzyłoś,
-(e)ś wydarzyło		 wydarzyliście,
-(e)ście wydarzyli		 wydarzyłyście,
-(e)ście wydarzyły
3rd wydarzył wydarzyła wydarzyło wydarzyli wydarzyły
impersonal wydarzono
conditional 1st wydarzyłbym,
bym wydarzył		 wydarzyłabym,
bym wydarzyła		 wydarzyłobym,
bym wydarzyło		 wydarzylibyśmy,
byśmy wydarzyli		 wydarzyłybyśmy,
byśmy wydarzyły
2nd wydarzyłbyś,
byś wydarzył		 wydarzyłabyś,
byś wydarzyła		 wydarzyłobyś,
byś wydarzyło		 wydarzylibyście,
byście wydarzyli		 wydarzyłybyście,
byście wydarzyły
3rd wydarzyłby,
by wydarzył		 wydarzyłaby,
by wydarzyła		 wydarzyłoby,
by wydarzyło		 wydarzyliby,
by wydarzyli		 wydarzyłyby,
by wydarzyły
impersonal wydarzono by
imperative 1st niech wydarzę wydarzmy
2nd wydarz wydarzcie
3rd niech wydarzy niech wydarzą
anterior adverbial participle wydarzywszy
verbal noun wydarzenie

Further reading
  • wydarzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wydarzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.