złorzeczenie
Polish
Etymology
From złorzeczyć + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /zwɔ.ʐɛˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: zło‧rze‧cze‧nie
Noun
złorzeczenie n
- (uncountable) verbal noun of złorzeczyć
- curse, imprecation
- Synonym: przekleństwo
Declension
Declension of złorzeczenie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | złorzeczenie | złorzeczenia |
| genitive | złorzeczenia | złorzeczeń |
| dative | złorzeczeniu | złorzeczeniom |
| accusative | złorzeczenie | złorzeczenia |
| instrumental | złorzeczeniem | złorzeczeniami |
| locative | złorzeczeniu | złorzeczeniach |
| vocative | złorzeczenie | złorzeczenia |
Further reading
- złorzeczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- złorzeczenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.