þekkja

See also: tekkja

Icelandic

Etymology

From Old Norse þekkja, from Proto-Germanic *þankijaną, from Proto-Indo-European *teng-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈθɛhca/
    Rhymes: -ɛhca

Verb

þekkja (weak verb, third-person singular past indicative þekkti, supine þekkt)

  1. (transitive, governs the accusative) to know, be familiar with
    Ég þekki þennan mann ekki!
    I don't know this person!
  2. (transitive, governs the accusative) to recognize, know
    Geir? Ég þekkti þig ekki.
    Geir? I didn't recognize you.

Conjugation
þekkja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þekkja
supine
(sagnbót)		 þekkt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þekkjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þekki við þekkjum present
(nútíð)		 ég þekki við þekkjum
þú þekkir þið þekkið þú þekkir þið þekkið
hann, hún, það þekkir þeir, þær, þau þekkja hann, hún, það þekki þeir, þær, þau þekki
past
(þátíð)		 ég þekkti við þekktum past
(þátíð)		 ég þekkti við þekktum
þú þekktir þið þekktuð þú þekktir þið þekktuð
hann, hún, það þekkti þeir, þær, þau þekktu hann, hún, það þekkti þeir, þær, þau þekktu
imperative
(boðháttur)		 þekk (þú) þekkið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þekktu þekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þekkjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að þekkjast
supine
(sagnbót)		 þekkst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 þekkjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég þekkist við þekkjumst present
(nútíð)		 ég þekkist við þekkjumst
þú þekkist þið þekkist þú þekkist þið þekkist
hann, hún, það þekkist þeir, þær, þau þekkjast hann, hún, það þekkist þeir, þær, þau þekkist
past
(þátíð)		 ég þekktist við þekktumst past
(þátíð)		 ég þekktist við þekktumst
þú þekktist þið þekktust þú þekktist þið þekktust
hann, hún, það þekktist þeir, þær, þau þekktust hann, hún, það þekktist þeir, þær, þau þekktust
imperative
(boðháttur)		 þekkst (þú) þekkist (þið)
Forms with appended personal pronoun
þekkstu þekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þekktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þekktur þekkt þekkt þekktir þekktar þekkt
accusative
(þolfall)		 þekktan þekkta þekkt þekkta þekktar þekkt
dative
(þágufall)		 þekktum þekktri þekktu þekktum þekktum þekktum
genitive
(eignarfall)		 þekkts þekktrar þekkts þekktra þekktra þekktra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 þekkti þekkta þekkta þekktu þekktu þekktu
accusative
(þolfall)		 þekkta þekktu þekkta þekktu þekktu þekktu
dative
(þágufall)		 þekkta þekktu þekkta þekktu þekktu þekktu
genitive
(eignarfall)		 þekkta þekktu þekkta þekktu þekktu þekktu

Synonyms

Derived terms
  • þekkja aftur
  • þekkja á
  • þekkja inn á
  • þekkja í sjón
  • þekkja í sundur
  • þekkjast
  • þekktur (“known, well-known”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.