αναίτιος
See also: ἀναίτιος
Greek
Etymology
Learnedly, from Ancient Greek ἀναίτιος (anaítios). By surface analysis, αν- (an-, privative) + αίτιος (aítios, “liable, accountable”).[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /aˈne.ti.os/
- Hyphenation: α‧ναί‧τι‧ος
Adjective
αναίτιος • (anaítios) m (feminine αναίτια, neuter αναίτιο)
Declension
Declension of αναίτιος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναίτιος • | αναίτια • | αναίτιο • | αναίτιοι • | αναίτιες • | αναίτια • |
| genitive | αναίτιου • | αναίτιας • | αναίτιου • | αναίτιων • | αναίτιων • | αναίτιων • |
| accusative | αναίτιο • | αναίτια • | αναίτιο • | αναίτιους • | αναίτιες • | αναίτια • |
| vocative | αναίτιε • | αναίτια • | αναίτιο • | αναίτιοι • | αναίτιες • | αναίτια • |
Related terms
- αναιτιότητα f (anaitiótita, “blamelessness”)
- αναιτιολόγητος (anaitiológitos, “inexplicable”)
- and see: αιτία f (aitía, “cause”)
References
- αναίτιος - Georgakas, Demetrius, 1908-1990 (1960-2009) A Modern Greek-English Dictionary [MGED online, 2009. letter α only], Centre for the Greek language
- αναίτιος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.