ανυπαίτιος

Greek

Etymology

α- (a-) +‎ υπαίτιος (ypaítios)

Adjective

ανυπαίτιος • (anypaítios) m (feminine ανυπαίτια, neuter ανυπαίτιο)

  1. (law) not guilty, not responsible
    Antonyms: υπαίτιος (ypaítios), υπεύθυνος (ypéfthynos)

Declension
Declension of ανυπαίτιος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανυπαίτιος • ανυπαίτια • ανυπαίτιο • ανυπαίτιοι • ανυπαίτιες • ανυπαίτια •
genitive ανυπαίτιου • ανυπαίτιας • ανυπαίτιου • ανυπαίτιων • ανυπαίτιων • ανυπαίτιων •
accusative ανυπαίτιο • ανυπαίτια • ανυπαίτιο • ανυπαίτιους • ανυπαίτιες • ανυπαίτια •
vocative ανυπαίτιε • ανυπαίτια • ανυπαίτιο • ανυπαίτιοι • ανυπαίτιες • ανυπαίτια •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.