διέπω

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-) +‎ ἕπω (hépō)

Pronunciation
 

Verb

διέπω • (diépō)

  1. to manage, administer, arrange
  2. (middle voice) to be engaged in

Inflection
   Present: διέπω, διέπομαι (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέπω διέπεις διέπει διέπετον διέπετον διέπομεν διέπετε διέπουσῐ(ν)
subjunctive διέπω διέπῃς διέπῃ διέπητον διέπητον διέπωμεν διέπητε διέπωσῐ(ν)
optative διέποιμῐ διέποις διέποι διέποιτον διεποίτην διέποιμεν διέποιτε διέποιεν
imperative   δίεπε διεπέτω διέπετον διεπέτων   διέπετε διεπόντων
middle/
passive		 indicative διέπομαι διέπῃ,
διέπει		 διέπεται διέπεσθον διέπεσθον διεπόμεθᾰ διέπεσθε διέπονται
subjunctive διέπωμαι διέπῃ διέπηται διέπησθον διέπησθον διεπώμεθᾰ διέπησθε διέπωνται
optative διεποίμην διέποιο διέποιτο διέποισθον διεποίσθην διεποίμεθᾰ διέποισθε διέποιντο
imperative   διέπου διεπέσθω διέπεσθον διεπέσθων   διέπεσθε διεπέσθων
active middle/passive
infinitive διέπειν διέπεσθαι
participle m διέπων διεπόμενος
f διέπουσᾰ διεπομένη
n διέπον διεπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: διέπω, διέπομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέπω διέπεις διέπει διέπετον διέπετον διέπομεν διέπετε διέπουσῐ(ν)
subjunctive διέπω,
διέπωμῐ		 διέπῃς,
διέπῃσθᾰ		 διέπῃ,
διέπῃσῐ		 διέπητον διέπητον διέπωμεν διέπητε διέπωσῐ(ν)
optative διέποιμῐ διέποισ(θᾰ) διέποι διέποιτον διεποίτην διέποιμεν διέποιτε διέποιεν
imperative   δίεπε διεπέτω διέπετον διεπέτων   διέπετε διεπόντων
middle/
passive		 indicative διέπομαι διέπεαι διέπεται διέπεσθον διέπεσθον διεπόμε(σ)θᾰ διέπεσθε διέπονται
subjunctive διέπωμαι διέπηαι διέπηται διέπησθον διέπησθον διεπώμε(σ)θᾰ διέπησθε διέπωνται
optative διεποίμην διέποιο διέποιτο διέποισθον διεποίσθην διεποίμε(σ)θᾰ διέποισθε διεποίᾰτο
imperative   διέπεο διεπέσθω διέπεσθον διεπέσθων   διέπεσθε διεπέσθων
active middle/passive
infinitive διέπειν/διεπέμεν(αι)/διέπμεν(αι) διέπεσθαι
participle m διέπων διεπόμενος
f διέπουσᾰ διεπομένη
n διέπον διεπόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: διεῖπον, διειπόμην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διεῖπον διεῖπες διεῖπε(ν) διείπετον διειπέτην διείπομεν διείπετε διεῖπον
middle/
passive		 indicative διειπόμην διείπου διείπετο διείπεσθον διειπέσθην διειπόμεθᾰ διείπεσθε διείποντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δίεπον, διεπόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δίεπον δίεπες δίεπε(ν) διέπετον διεπέτην διέπομεν διέπετε δίεπον
middle/
passive		 indicative διεπόμην διέπου διέπετο διέπεσθον διεπέσθην διεπόμε(σ)θᾰ διέπεσθε διέποντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διέψω, διέψομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέψω διέψεις διέψει διέψετον διέψετον διέψομεν διέψετε διέψουσῐ(ν)
optative διέψοιμῐ διέψοις διέψοι διέψοιτον διεψοίτην διέψοιμεν διέψοιτε διέψοιεν
middle indicative διέψομαι διέψῃ,
διέψει		 διέψεται διέψεσθον διέψεσθον διεψόμεθᾰ διέψεσθε διέψονται
optative διεψοίμην διέψοιο διέψοιτο διέψοισθον διεψοίσθην διεψοίμεθᾰ διέψοισθε διέψοιντο
active middle
infinitive διέψειν διέψεσθαι
participle m διέψων διεψόμενος
f διέψουσᾰ διεψομένη
n διέψον διεψόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants
  • Greek: διέπω (diépo)

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek διέπω.

Pronunciation
  • IPA(key): /ðiˈe.po/
  • Hyphenation: δι‧έ‧πω

Verb

διέπω • (diépo) (past —, passive διέπομαι) found only in the present tense (usually in 3rd person)

  1. to apply, determine, govern

Conjugation
διέπω   διέπομαι (present tense only)   Imperfective aspect only
Indicative mood ➤ Active voice ➤ Passive voice ➤
Non-past ➤ Present ➤ Present
1 sg διέπω διέπομαι
2 sg διέπεις διέπεσαι
3 sg διέπει διέπεται
1 pl διέπουμε, [‑ομε] διεπόμαστε
2 pl διέπετε διέπεστε, διεπόσαστε
3 pl διέπουν(ε) διέπονται
Past ➤ Imperfect ➤ Imperfect
1 sg 1 —
2 sg — —
3 sg — —
1 pl — —
2 pl — —
3 pl — —
Future ➤ Future continuous ➤ Future continuous
1 sg θα διέπω ➤ θα διέπομαι ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διέπεις, … θα διέπεσαι, …
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤
2 sg — —
2 pl διέπετε διέπεστε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ διέποντας ➤ —
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. And a rare active imperfect tense: διείπον (dieípon)
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.