εκείνος

• κείνος (keínos) (chiefly verbal)

Inherited from Ancient Greek ἐκεῖνος (ekeînos), from Proto-Hellenic *ékeyenos, from ἐ- (e-, “augment”) + *ḱe (“deictic particle”) + Proto-Indo-European *h₁enos (“that”).

• IPA^(key): /eˈci.nos/
• Hyphenation: ε‧κεί‧νος

εκείνος • (ekeínos) m  demonstrative

1. (in the singular) that

   —Δώσε μου εκείνη την εφημερίδα. —Ποια; —Εκείνη που είναι πάνω στο τραπέζι. Γιατί ετούτη που διαβάζω δε γράφει τίποτα ενδιαφέρον.

   —Dóse mou ekeíni tin efimerída. —Poia? —Ekeíni pou eínai páno sto trapézi. Giatí etoúti pou diavázo de gráfei típota endiaféron.

   —Give me that newspaper. —Which one? —The one (That one) which is on the table. Because the one (this one) which I am reading has (writes) nothing interensting.

2. (in the plural) those

   Θέλω εκείνα τα βιβλία που είναι στο τελευταίο ράφι.

   Thélo ekeína ta vivlía pou eínai sto teleftaío ráfi.

   I want those books which are at the last shelf.

• εκεί (ekeí, “there”)