κινδυνεύω

Ancient Greek

Etymology

κῐ́νδῡνος (kíndūnos, “danger”) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation
 

Noun

κινδυνεύω • (kinduneúō) ? (genitive κῐνδύνευμα); ? declension

  1. to be daring, run a risk, venture
  2. to run the risk [+infinitive = of doing]
  3. Used to express possibility or probability
    • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.105:
      κινδυνεύουσι οἱ ἄνθρωποι οὗτοι γόητες εἶναι.
      kinduneúousi hoi ánthrōpoi hoûtoi góētes eînai.
      These men ran the risk of being [reputed] conjurors.

Conjugation
   Present: κῐνδῡνεύω, κῐνδῡνεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κῐνδῡνεύω κῐνδῡνεύεις κῐνδῡνεύει κῐνδῡνεύετον κῐνδῡνεύετον κῐνδῡνεύομεν κῐνδῡνεύετε κῐνδῡνεύουσῐ(ν)
subjunctive κῐνδῡνεύω κῐνδῡνεύῃς κῐνδῡνεύῃ κῐνδῡνεύητον κῐνδῡνεύητον κῐνδῡνεύωμεν κῐνδῡνεύητε κῐνδῡνεύωσῐ(ν)
optative κῐνδῡνεύοιμῐ κῐνδῡνεύοις κῐνδῡνεύοι κῐνδῡνεύοιτον κῐνδῡνευοίτην κῐνδῡνεύοιμεν κῐνδῡνεύοιτε κῐνδῡνεύοιεν
imperative   κῐνδῡ́νευε κῐνδῡνευέτω κῐνδῡνεύετον κῐνδῡνευέτων   κῐνδῡνεύετε κῐνδῡνευόντων
middle/
passive		 indicative κῐνδῡνεύομαι κῐνδῡνεύῃ,
κῐνδῡνεύει		 κῐνδῡνεύεται κῐνδῡνεύεσθον κῐνδῡνεύεσθον κῐνδῡνευόμεθᾰ κῐνδῡνεύεσθε κῐνδῡνεύονται
subjunctive κῐνδῡνεύωμαι κῐνδῡνεύῃ κῐνδῡνεύηται κῐνδῡνεύησθον κῐνδῡνεύησθον κῐνδῡνευώμεθᾰ κῐνδῡνεύησθε κῐνδῡνεύωνται
optative κῐνδῡνευοίμην κῐνδῡνεύοιο κῐνδῡνεύοιτο κῐνδῡνεύοισθον κῐνδῡνευοίσθην κῐνδῡνευοίμεθᾰ κῐνδῡνεύοισθε κῐνδῡνεύοιντο
imperative   κῐνδῡνεύου κῐνδῡνευέσθω κῐνδῡνεύεσθον κῐνδῡνευέσθων   κῐνδῡνεύεσθε κῐνδῡνευέσθων
active middle/passive
infinitive κῐνδῡνεύειν κῐνδῡνεύεσθαι
participle m κῐνδῡνεύων κῐνδῡνευόμενος
f κῐνδῡνεύουσᾰ κῐνδῡνευομένη
n κῐνδῡνεῦον κῐνδῡνευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκῐνδῡ́νευον, ἐκῐνδῡνευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκῐνδῡ́νευον ἐκῐνδῡ́νευες ἐκῐνδῡ́νευε(ν) ἐκῐνδῡνεύετον ἐκῐνδῡνευέτην ἐκῐνδῡνεύομεν ἐκῐνδῡνεύετε ἐκῐνδῡ́νευον
middle/
passive		 indicative ἐκῐνδῡνευόμην ἐκῐνδῡνεύου ἐκῐνδῡνεύετο ἐκῐνδῡνεύεσθον ἐκῐνδῡνευέσθην ἐκῐνδῡνευόμεθᾰ ἐκῐνδῡνεύεσθε ἐκῐνδῡνεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κῐνδῡνεύσω, κῐνδῡνεύσομαι, κῐνδῡνευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κῐνδῡνεύσω κῐνδῡνεύσεις κῐνδῡνεύσει κῐνδῡνεύσετον κῐνδῡνεύσετον κῐνδῡνεύσομεν κῐνδῡνεύσετε κῐνδῡνεύσουσῐ(ν)
optative κῐνδῡνεύσοιμῐ κῐνδῡνεύσοις κῐνδῡνεύσοι κῐνδῡνεύσοιτον κῐνδῡνευσοίτην κῐνδῡνεύσοιμεν κῐνδῡνεύσοιτε κῐνδῡνεύσοιεν
middle indicative κῐνδῡνεύσομαι κῐνδῡνεύσῃ,
κῐνδῡνεύσει		 κῐνδῡνεύσεται κῐνδῡνεύσεσθον κῐνδῡνεύσεσθον κῐνδῡνευσόμεθᾰ κῐνδῡνεύσεσθε κῐνδῡνεύσονται
optative κῐνδῡνευσοίμην κῐνδῡνεύσοιο κῐνδῡνεύσοιτο κῐνδῡνεύσοισθον κῐνδῡνευσοίσθην κῐνδῡνευσοίμεθᾰ κῐνδῡνεύσοισθε κῐνδῡνεύσοιντο
passive indicative κῐνδῡνευθήσομαι κῐνδῡνευθήσῃ κῐνδῡνευθήσεται κῐνδῡνευθήσεσθον κῐνδῡνευθήσεσθον κῐνδῡνευθησόμεθᾰ κῐνδῡνευθήσεσθε κῐνδῡνευθήσονται
optative κῐνδῡνευθησοίμην κῐνδῡνευθήσοιο κῐνδῡνευθήσοιτο κῐνδῡνευθήσοισθον κῐνδῡνευθησοίσθην κῐνδῡνευθησοίμεθᾰ κῐνδῡνευθήσοισθε κῐνδῡνευθήσοιντο
active middle passive
infinitive κῐνδῡνεύσειν κῐνδῡνεύσεσθαι κῐνδῡνευθήσεσθαι
participle m κῐνδῡνεύσων κῐνδῡνευσόμενος κῐνδῡνευθησόμενος
f κῐνδῡνεύσουσᾰ κῐνδῡνευσομένη κῐνδῡνευθησομένη
n κῐνδῡνεῦσον κῐνδῡνευσόμενον κῐνδῡνευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκῐνδῡ́νευσᾰ, ἐκῐνδῡνεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκῐνδῡ́νευσᾰ ἐκῐνδῡ́νευσᾰς ἐκῐνδῡ́νευσε(ν) ἐκῐνδῡνεύσᾰτον ἐκῐνδῡνευσᾰ́την ἐκῐνδῡνεύσᾰμεν ἐκῐνδῡνεύσᾰτε ἐκῐνδῡ́νευσᾰν
subjunctive κῐνδῡνεύσω κῐνδῡνεύσῃς κῐνδῡνεύσῃ κῐνδῡνεύσητον κῐνδῡνεύσητον κῐνδῡνεύσωμεν κῐνδῡνεύσητε κῐνδῡνεύσωσῐ(ν)
optative κῐνδῡνεύσαιμῐ κῐνδῡνεύσειᾰς,
κῐνδῡνεύσαις		 κῐνδῡνεύσειε(ν),
κῐνδῡνεύσαι		 κῐνδῡνεύσαιτον κῐνδῡνευσαίτην κῐνδῡνεύσαιμεν κῐνδῡνεύσαιτε κῐνδῡνεύσειᾰν,
κῐνδῡνεύσαιεν
imperative   κῐνδῡ́νευσον κῐνδῡνευσᾰ́τω κῐνδῡνεύσᾰτον κῐνδῡνευσᾰ́των   κῐνδῡνεύσᾰτε κῐνδῡνευσᾰ́ντων
passive indicative ἐκῐνδῡνεύθην ἐκῐνδῡνεύθης ἐκῐνδῡνεύθη ἐκῐνδῡνεύθητον ἐκῐνδῡνευθήτην ἐκῐνδῡνεύθημεν ἐκῐνδῡνεύθητε ἐκῐνδῡνεύθησᾰν
subjunctive κῐνδῡνευθῶ κῐνδῡνευθῇς κῐνδῡνευθῇ κῐνδῡνευθῆτον κῐνδῡνευθῆτον κῐνδῡνευθῶμεν κῐνδῡνευθῆτε κῐνδῡνευθῶσῐ(ν)
optative κῐνδῡνευθείην κῐνδῡνευθείης κῐνδῡνευθείη κῐνδῡνευθεῖτον,
κῐνδῡνευθείητον		 κῐνδῡνευθείτην,
κῐνδῡνευθειήτην		 κῐνδῡνευθεῖμεν,
κῐνδῡνευθείημεν		 κῐνδῡνευθεῖτε,
κῐνδῡνευθείητε		 κῐνδῡνευθεῖεν,
κῐνδῡνευθείησᾰν
imperative   κῐνδῡνεύθητῐ κῐνδῡνευθήτω κῐνδῡνεύθητον κῐνδῡνευθήτων   κῐνδῡνεύθητε κῐνδῡνευθέντων
active passive
infinitive κῐνδῡνεῦσαι κῐνδῡνευθῆναι
participle m κῐνδῡνεύσᾱς κῐνδῡνευθείς
f κῐνδῡνεύσᾱσᾰ κῐνδῡνευθεῖσᾰ
n κῐνδῡνεῦσᾰν κῐνδῡνευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκῐνδῡ́νευκᾰ, κεκῐνδῡ́νευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκῐνδῡ́νευκᾰ κεκῐνδῡ́νευκᾰς κεκῐνδῡ́νευκε(ν) κεκῐνδῡνεύκᾰτον κεκῐνδῡνεύκᾰτον κεκῐνδῡνεύκᾰμεν κεκῐνδῡνεύκᾰτε κεκῐνδῡνεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκῐνδῡνεύκω κεκῐνδῡνεύκῃς κεκῐνδῡνεύκῃ κεκῐνδῡνεύκητον κεκῐνδῡνεύκητον κεκῐνδῡνεύκωμεν κεκῐνδῡνεύκητε κεκῐνδῡνεύκωσῐ(ν)
optative κεκῐνδῡνεύκοιμῐ,
κεκῐνδῡνευκοίην		 κεκῐνδῡνεύκοις,
κεκῐνδῡνευκοίης		 κεκῐνδῡνεύκοι,
κεκῐνδῡνευκοίη		 κεκῐνδῡνεύκοιτον κεκῐνδῡνευκοίτην κεκῐνδῡνεύκοιμεν κεκῐνδῡνεύκοιτε κεκῐνδῡνεύκοιεν
imperative   κεκῐνδῡ́νευκε κεκῐνδῡνευκέτω κεκῐνδῡνεύκετον κεκῐνδῡνευκέτων   κεκῐνδῡνεύκετε κεκῐνδῡνευκόντων
middle/
passive		 indicative κεκῐνδῡ́νευμαι κεκῐνδῡ́νευσαι κεκῐνδῡ́νευται κεκῐνδῡ́νευσθον κεκῐνδῡ́νευσθον κεκῐνδῡνεύμεθᾰ κεκῐνδῡ́νευσθε κεκῐνδῡ́νευνται
subjunctive κεκῐνδῡνευμένος ὦ κεκῐνδῡνευμένος ᾖς κεκῐνδῡνευμένος ᾖ κεκῐνδῡνευμένω ἦτον κεκῐνδῡνευμένω ἦτον κεκῐνδῡνευμένοι ὦμεν κεκῐνδῡνευμένοι ἦτε κεκῐνδῡνευμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκῐνδῡνευμένος εἴην κεκῐνδῡνευμένος εἴης κεκῐνδῡνευμένος εἴη κεκῐνδῡνευμένω εἴητον/εἶτον κεκῐνδῡνευμένω εἰήτην/εἴτην κεκῐνδῡνευμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκῐνδῡνευμένοι εἴητε/εἶτε κεκῐνδῡνευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκῐνδῡ́νευσο κεκῐνδῡνεύσθω κεκῐνδῡ́νευσθον κεκῐνδῡνεύσθων   κεκῐνδῡ́νευσθε κεκῐνδῡνεύσθων
active middle/passive
infinitive κεκῐνδῡνευκέναι κεκῐνδῡνεῦσθαι
participle m κεκῐνδῡνευκώς κεκῐνδῡνευμένος
f κεκῐνδῡνευκυῖᾰ κεκῐνδῡνευμένη
n κεκῐνδῡνευκός κεκῐνδῡνευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek κινδυνεύω (kinduneúō).

Pronunciation
  • IPA(key): /cin.ðiˈne.vo/
  • Hyphenation: κιν‧δυ‧νεύ‧ω

Verb

κινδυνεύω • (kindynévo) (past κινδύνεψα/κινδύνευσα, passive —)

  1. (intransitive) to be in danger
  2. (transitive) to run the risk to, endanger [+ να (object) = to]

Conjugation
κινδυνεύω   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg κινδυνεύω κινδυνέψω, κινδυνεύσω1
2 sg κινδυνεύεις κινδυνέψεις, κινδυνεύσεις
3 sg κινδυνεύει κινδυνέψει, κινδυνεύσει
1 pl κινδυνεύουμε, [‑ομε] κινδυνέψουμε, [‑ομε], κινδυνεύσουμε, [‑ομε]
2 pl κινδυνεύετε κινδυνέψετε, κινδυνεύσετε
3 pl κινδυνεύουν(ε) κινδυνέψουν(ε), κινδυνεύσουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg κινδύνευα κινδύνεψα, κινδύνευσα1
2 sg κινδύνευες κινδύνεψες, κινδύνευσες
3 sg κινδύνευε κινδύνεψε, κινδύνευσε
1 pl κινδυνεύαμε κινδυνέψαμε, κινδυνεύσαμε
2 pl κινδυνεύατε κινδυνέψατε, κινδυνεύσατε
3 pl κινδύνευαν, κινδυνεύαν(ε) κινδύνεψαν, κινδυνέψαν(ε), κινδύνευσαν
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα κινδυνεύω ➤ θα κινδυνέψω / κινδυνεύσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα κινδυνεύεις, … θα κινδυνέψεις / κινδυνεύσεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … κινδυνέψει / κινδυνεύσει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … κινδυνέψει / κινδυνεύσει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … κινδυνέψει / κινδυνεύσει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg κινδύνευε κινδύνεψε, κινδύνευσε
2 pl κινδυνεύετε κινδυνέψτε, κινδυνεύστε
Other forms
Active present participle ➤   κινδυνεύοντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας κινδυνέψει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   κινδυνέψει, κινδυνεύσει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. Second forms with ευσ- are formal.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • διακινδυνεύω (diakindynévo, “endanger”)
  • κινδυνολογώ (kindynologó)
  • παρακινδυνεύω (parakindynévo, “endanger”)
  • ριψοκινδυνεύω (ripsokindynévo, “endanger”)
  • and see: κίνδυνος (kíndynos, “danger”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.