προσυγγίγνομαι

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “before”) +‎ συγγίγνομαι (sungígnomai, “associate, keep company with”), from συγ- (sug-, “with, together”) (from σῠν- (sun-)) + γίγνομαι (gígnomai, “to become”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.syŋ.ɡí.ɡno.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.syŋˈɡi.ɡno.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.syɲˈɟi.ɣno.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.syɲˈɟi.ɣno.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.siɲˈɟi.ɣno.me/

Verb

προσυγγίγνομαι • (prosungígnomai)

to have an interview with before, become acquainted with before

Inflection

Present: προσυγγίγνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προσυγγίγνομαι	προσυγγίγνῃ, προσυγγίγνει	προσυγγίγνεται	προσυγγίγνεσθον	προσυγγίγνεσθον	προσυγγιγνόμεθᾰ	προσυγγίγνεσθε	προσυγγίγνονται
	subjunctive	προσυγγίγνωμαι	προσυγγίγνῃ	προσυγγίγνηται	προσυγγίγνησθον	προσυγγίγνησθον	προσυγγιγνώμεθᾰ	προσυγγίγνησθε	προσυγγίγνωνται
	optative	προσυγγιγνοίμην	προσυγγίγνοιο	προσυγγίγνοιτο	προσυγγίγνοισθον	προσυγγιγνοίσθην	προσυγγιγνοίμεθᾰ	προσυγγίγνοισθε	προσυγγίγνοιντο
	imperative		προσυγγίγνου	προσυγγιγνέσθω	προσυγγίγνεσθον	προσυγγιγνέσθων		προσυγγίγνεσθε	προσυγγιγνέσθων
						middle/passive
infinitive						προσυγγίγνεσθαι
participle	m					προσυγγιγνόμενος
	f					προσυγγιγνομένη
	n					προσυγγιγνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: προσυνἐγιγνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προσυνἐγιγνόμην	προσυνἐγίγνου	προσυνἐγίγνετο	προσυνἐγίγνεσθον	προσυνἐγιγνέσθην	προσυνἐγιγνόμεθᾰ	προσυνἐγίγνεσθε	προσυνἐγίγνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: προσυγγιγνόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	προσυγγιγνόμην	προσυγγίγνου	προσυγγίγνετο	προσυγγίγνεσθον	προσυγγιγνέσθην	προσυγγιγνόμε(σ)θᾰ	προσυγγίγνεσθε	προσυγγίγνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: προσυγγενήσομαι, προσυγγενηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσυγγενήσομαι	προσυγγενήσῃ, προσυγγενήσει	προσυγγενήσεται	προσυγγενήσεσθον	προσυγγενήσεσθον	προσυγγενησόμεθᾰ	προσυγγενήσεσθε	προσυγγενήσονται
middle	optative	προσυγγενησοίμην	προσυγγενήσοιο	προσυγγενήσοιτο	προσυγγενήσοισθον	προσυγγενησοίσθην	προσυγγενησοίμεθᾰ	προσυγγενήσοισθε	προσυγγενήσοιντο
passive	indicative	προσυγγενηθήσομαι	προσυγγενηθήσῃ	προσυγγενηθήσεται	προσυγγενηθήσεσθον	προσυγγενηθήσεσθον	προσυγγενηθησόμεθᾰ	προσυγγενηθήσεσθε	προσυγγενηθήσονται
passive	optative	προσυγγενηθησοίμην	προσυγγενηθήσοιο	προσυγγενηθήσοιτο	προσυγγενηθήσοισθον	προσυγγενηθησοίσθην	προσυγγενηθησοίμεθᾰ	προσυγγενηθήσοισθε	προσυγγενηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					προσυγγενήσεσθαι		προσυγγενηθήσεσθαι
participle	m				προσυγγενησόμενος		προσυγγενηθησόμενος
	f				προσυγγενησομένη		προσυγγενηθησομένη
	n				προσυγγενησόμενον		προσυγγενηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προσυνἐγενόμην, προσυνἐγενήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσυνἐγενόμην	προσυνἐγένου	προσυνἐγένετο	προσυνἐγένεσθον	προσυνἐγενέσθην	προσυνἐγενόμεθᾰ	προσυνἐγένεσθε	προσυνἐγένοντο
	subjunctive	προσυγγένωμαι	προσυγγένῃ	προσυγγένηται	προσυγγένησθον	προσυγγένησθον	προσυγγενώμεθᾰ	προσυγγένησθε	προσυγγένωνται
	optative	προσυγγενοίμην	προσυγγένοιο	προσυγγένοιτο	προσυγγένοισθον	προσυγγενοίσθην	προσυγγενοίμεθᾰ	προσυγγένοισθε	προσυγγένοιντο
	imperative		προσυγγενοῦ	προσυγγενέσθω	προσυγγένεσθον	προσυγγενέσθων		προσυγγένεσθε	προσυγγενέσθων
passive	indicative	προσυνἐγενήθην	προσυνἐγενήθης	προσυνἐγενήθη	προσυνἐγενήθητον	προσυνἐγενηθήτην	προσυνἐγενήθημεν	προσυνἐγενήθητε	προσυνἐγενήθησᾰν
	subjunctive	προσυγγενηθῶ	προσυγγενηθῇς	προσυγγενηθῇ	προσυγγενηθῆτον	προσυγγενηθῆτον	προσυγγενηθῶμεν	προσυγγενηθῆτε	προσυγγενηθῶσῐ(ν)
	optative	προσυγγενηθείην	προσυγγενηθείης	προσυγγενηθείη	προσυγγενηθεῖτον, προσυγγενηθείητον	προσυγγενηθείτην, προσυγγενηθειήτην	προσυγγενηθεῖμεν, προσυγγενηθείημεν	προσυγγενηθεῖτε, προσυγγενηθείητε	προσυγγενηθεῖεν, προσυγγενηθείησᾰν
	imperative		προσυγγενήθητῐ	προσυγγενηθήτω	προσυγγενήθητον	προσυγγενηθήτων		προσυγγενήθητε	προσυγγενηθέντων
					middle		passive
infinitive					προσυγγενέσθαι		προσυγγενηθῆναι
participle	m				προσυγγενόμενος		προσυγγενηθείς
	f				προσυγγενομένη		προσυγγενηθεῖσᾰ
	n				προσυγγενόμενον		προσυγγενηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προσυγγενόμην, προσυγγενήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	προσυγγενόμην	προσυγγένεο	προσυγγένετο	προσυγγένεσθον	προσυγγενέσθην	προσυγγενόμε(σ)θᾰ	προσυγγένεσθε	προσυγγένοντο
passive	indicative	προσυγγενήθην	προσυγγενήθης	προσυγγενήθη	προσυγγενήθητον	προσυγγενηθήτην	προσυγγενήθημεν	προσυγγενήθητε	προσυγγενήθησᾰν, προσυγγένηθεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προσυγγέγονᾰ, προσυγγεγένημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσυγγέγονᾰ	προσυγγέγονᾰς	προσυγγέγονε(ν)	προσυγγεγόνᾰτον	προσυγγεγόνᾰτον	προσυγγεγόνᾰμεν	προσυγγεγόνᾰτε	προσυγγεγόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προσυγγεγόνω	προσυγγεγόνῃς	προσυγγεγόνῃ	προσυγγεγόνητον	προσυγγεγόνητον	προσυγγεγόνωμεν	προσυγγεγόνητε	προσυγγεγόνωσῐ(ν)
	optative	προσυγγεγόνοιμῐ, προσυγγεγονοίην	προσυγγεγόνοις, προσυγγεγονοίης	προσυγγεγόνοι, προσυγγεγονοίη	προσυγγεγόνοιτον	προσυγγεγονοίτην	προσυγγεγόνοιμεν	προσυγγεγόνοιτε	προσυγγεγόνοιεν
	imperative		προσυγγέγονε	προσυγγεγονέτω	προσυγγεγόνετον	προσυγγεγονέτων		προσυγγεγόνετε	προσυγγεγονόντων
middle/ passive	indicative	προσυγγεγένημαι	προσυγγεγένησαι	προσυγγεγένηται	προσυγγεγένησθον	προσυγγεγένησθον	προσυγγεγενήμεθᾰ	προσυγγεγένησθε	προσυγγεγένηνται
	subjunctive	προσυγγεγενημένος ὦ	προσυγγεγενημένος ᾖς	προσυγγεγενημένος ᾖ	προσυγγεγενημένω ἦτον	προσυγγεγενημένω ἦτον	προσυγγεγενημένοι ὦμεν	προσυγγεγενημένοι ἦτε	προσυγγεγενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προσυγγεγενημένος εἴην	προσυγγεγενημένος εἴης	προσυγγεγενημένος εἴη	προσυγγεγενημένω εἴητον/εἶτον	προσυγγεγενημένω εἰήτην/εἴτην	προσυγγεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν	προσυγγεγενημένοι εἴητε/εἶτε	προσυγγεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προσυγγεγένησο	προσυγγεγενήσθω	προσυγγεγένησθον	προσυγγεγενήσθων		προσυγγεγένησθε	προσυγγεγενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσυγγεγονέναι				προσυγγεγενῆσθαι
participle	m	προσυγγεγονώς				προσυγγεγενημένος
	f	προσυγγεγονυῖᾰ				προσυγγεγενημένη
	n	προσυγγεγονός				προσυγγεγενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προσυγγέγᾰᾰ, προσυγγέγᾰμαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσυγγέγᾰᾰ	προσυγγέγᾰᾰς	προσυγγέγᾰε(ν)	προσυγγεγᾰ́ᾰτον	προσυγγεγᾰ́ᾰτον	προσυγγεγᾰ́ᾰμεν	προσυγγεγᾰ́ᾱτε	προσυγγεγᾰ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προσυγγεγᾰ́ω, προσυγγεγᾰ́ωμῐ	προσυγγεγᾰ́ῃς, προσυγγεγᾰ́ῃσθᾰ	προσυγγεγᾰ́ῃ, προσυγγεγᾰ́ῃσῐ	προσυγγεγᾰ́ητον	προσυγγεγᾰ́ητον	προσυγγεγᾰ́ωμεν	προσυγγεγᾰ́ητε	προσυγγεγᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	προσυγγεγᾰ́οιμῐ, προσυγγεγᾰοίην	προσυγγεγᾰ́οις, προσυγγεγᾰοίης	προσυγγεγᾰ́οι, προσυγγεγᾰοίη	προσυγγεγᾰ́οιτον	προσυγγεγᾰοίτην	προσυγγεγᾰ́οιμεν	προσυγγεγᾰ́οιτε	προσυγγεγᾰ́οιεν
	imperative		προσυγγέγᾰε	προσυγγεγᾰέτω	προσυγγεγᾰ́ετον	προσυγγεγᾰέτων		προσυγγεγᾰ́ετε	προσυγγεγᾰόντων
middle/ passive	indicative	προσυγγέγᾰμαι	προσυγγέγᾰσαι	προσυγγέγᾰται	προσυγγέγᾰσθον	προσυγγέγᾰσθον	προσυγγεγᾰ́μεθᾰ	προσυγγέγᾰσθε	προσυγγέγᾰνται
	subjunctive	προσυγγεγᾰμένος ὦ	προσυγγεγᾰμένος ᾖς	προσυγγεγᾰμένος ᾖ	προσυγγεγᾰμένω ἦτον	προσυγγεγᾰμένω ἦτον	προσυγγεγᾰμένοι ὦμεν	προσυγγεγᾰμένοι ἦτε	προσυγγεγᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προσυγγεγᾰμένος εἴην	προσυγγεγᾰμένος εἴης	προσυγγεγᾰμένος εἴη	προσυγγεγᾰμένω εἴητον/εἶτον	προσυγγεγᾰμένω εἰήτην/εἴτην	προσυγγεγᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	προσυγγεγᾰμένοι εἴητε/εἶτε	προσυγγεγᾰ́μενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		προσυγγέγᾰσο	προσυγγεγᾰ́σθω	προσυγγέγᾰσθον	προσυγγεγᾰ́σθων		προσυγγέγᾰσθε	προσυγγεγᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		προσυγγεγᾰ́μεν				προσυγγεγᾰ́σθαι
participle	m	προσυγγεγᾰώς				προσυγγεγᾰμένος
	f	προσυγγεγᾰυῖᾰ				προσυγγεγᾰμένη
	n	προσυγγεγᾰός				προσυγγεγᾰμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προσυγγέγᾰκᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσυγγέγᾰκᾰ	προσυγγέγᾰκᾰς	προσυγγέγᾰκε(ν)	προσυγγεγᾰ́κᾰτον	προσυγγεγᾰ́κᾰτον	προσυγγεγᾰ́κᾰμεν	προσυγγεγᾰ́κᾰτε	προσυγγεγᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προσυγγεγᾰ́κω, προσυγγεγᾰ́κωμῐ	προσυγγεγᾰ́κῃς, προσυγγεγᾰ́κῃσθᾰ	προσυγγεγᾰ́κῃ, προσυγγεγᾰ́κῃσῐ	προσυγγεγᾰ́κητον	προσυγγεγᾰ́κητον	προσυγγεγᾰ́κωμεν	προσυγγεγᾰ́κητε	προσυγγεγᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	προσυγγεγᾰ́κοιμῐ, προσυγγεγᾰκοίην	προσυγγεγᾰ́κοις, προσυγγεγᾰκοίης	προσυγγεγᾰ́κοι, προσυγγεγᾰκοίη	προσυγγεγᾰ́κοιτον	προσυγγεγᾰκοίτην	προσυγγεγᾰ́κοιμεν	προσυγγεγᾰ́κοιτε	προσυγγεγᾰ́κοιεν
	imperative		προσυγγέγᾰκε	προσυγγεγᾰκέτω	προσυγγεγᾰ́κετον	προσυγγεγᾰκέτων		προσυγγεγᾰ́κετε	προσυγγεγᾰκόντων
		active
infinitive		προσυγγεγά̄κειν
participle	m	προσυγγεγᾰκώς
	f	προσυγγεγᾰκυῖᾰ
	n	προσυγγεγᾰκός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: προσυνἐγεγόνειν, προσυνἐγεγενήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσυνἐγεγόνειν, προσυνἐγεγόνη	προσυνἐγεγόνεις, προσυνἐγεγόνης	προσυνἐγεγόνει(ν)	προσυνἐγεγόνετον	προσυνἐγεγονέτην	προσυνἐγεγόνεμεν	προσυνἐγεγόνετε	προσυνἐγεγόνεσᾰν
middle/ passive	indicative	προσυνἐγεγενήμην	προσυνἐγεγένησο	προσυνἐγεγένητο	προσυνἐγεγένησθον	προσυνἐγεγενήσθην	προσυνἐγεγενήμεθᾰ	προσυνἐγεγένησθε	προσυνἐγεγένηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: προσυγγεγᾰ́ειν, προσυγγεγᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσυγγεγᾰ́ειν, προσυγγεγᾰ́η	προσυγγεγᾰ́εις, προσυγγεγᾰ́ης	προσυγγεγᾰ́ει(ν)	προσυγγεγᾰ́ετον	προσυγγεγᾰέτην	προσυγγεγᾰ́εμεν	προσυγγεγᾰ́ετε	προσυγγεγᾰ́εσᾰν
middle/ passive	indicative	προσυγγεγᾰ́μην	προσυγγέγᾰσο	προσυγγέγᾰτο	προσυγγέγᾰσθον	προσυγγεγᾰ́σθην	προσυγγεγᾰ́μεθᾰ	προσυγγέγᾰσθε	προσυγγέγᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“προσυγγίγνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.