σταθερός
Ancient Greek
Alternative forms
- στᾰθηρός (stathērós)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /sta.tʰe.rós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /sta.tʰeˈros/
- (4th CE Koine) IPA(key): /sta.θeˈros/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /sta.θeˈros/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /sta.θeˈros/
Adjective
στᾰθερός • (statherós) m (feminine στᾰθερᾱ́, neuter στᾰθερόν); first/second declension
Inflection
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | στᾰθερός statherós |
στᾰθερᾱ́ statherā́ |
στᾰθερόν statherón |
στᾰθερώ statherṓ |
στᾰθερᾱ́ statherā́ |
στᾰθερώ statherṓ |
στᾰθεροί statheroí |
στᾰθεραί statheraí |
στᾰθερᾰ́ statherá | |||||
| Genitive | στᾰθεροῦ statheroû |
στᾰθερᾶς statherâs |
στᾰθεροῦ statheroû |
στᾰθεροῖν statheroîn |
στᾰθεραῖν statheraîn |
στᾰθεροῖν statheroîn |
στᾰθερῶν statherôn |
στᾰθερῶν statherôn |
στᾰθερῶν statherôn | |||||
| Dative | στᾰθερῷ statherôi |
στᾰθερᾷ statherâi |
στᾰθερῷ statherôi |
στᾰθεροῖν statheroîn |
στᾰθεραῖν statheraîn |
στᾰθεροῖν statheroîn |
στᾰθεροῖς statheroîs |
στᾰθεραῖς statheraîs |
στᾰθεροῖς statheroîs | |||||
| Accusative | στᾰθερόν statherón |
στᾰθερᾱ́ν statherā́n |
στᾰθερόν statherón |
στᾰθερώ statherṓ |
στᾰθερᾱ́ statherā́ |
στᾰθερώ statherṓ |
στᾰθερούς statheroús |
στᾰθερᾱ́ς statherā́s |
στᾰθερᾰ́ statherá | |||||
| Vocative | στᾰθερέ statheré |
στᾰθερᾱ́ statherā́ |
στᾰθερόν statherón |
στᾰθερώ statherṓ |
στᾰθερᾱ́ statherā́ |
στᾰθερώ statherṓ |
στᾰθεροί statheroí |
στᾰθεραί statheraí |
στᾰθερᾰ́ statherá | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| στᾰθερῶς statherôs |
στᾰθερώτερος statherṓteros |
στᾰθερώτᾰτος statherṓtatos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Derived terms
- στᾰθερότης (statherótēs)
Further reading
- “σταθερός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “σταθερός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- σταθερός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Greek
Etymology
From Ancient Greek σταθερός (statherós).
Declension
Declension of σταθερός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | σταθερός • | σταθερή • | σταθερό • | σταθεροί • | σταθερές • | σταθερά • |
| genitive | σταθερού • | σταθερής • | σταθερού • | σταθερών • | σταθερών • | σταθερών • |
| accusative | σταθερό • | σταθερή • | σταθερό • | σταθερούς • | σταθερές • | σταθερά • |
| vocative | σταθερέ • | σταθερή • | σταθερό • | σταθεροί • | σταθερές • | σταθερά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σταθερός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σταθερός, etc.) | |||||
| notes | σταθερά: learned form of the feminine | |||||
Degrees of comparison by suffixation
| comparative | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | σταθερότερος • | σταθερότερη • | σταθερότερο • | σταθερότεροι • | σταθερότερες • | σταθερότερα • |
| genitive | σταθερότερου • | σταθερότερης • | σταθερότερου • | σταθερότερων • | σταθερότερων • | σταθερότερων • |
| accusative | σταθερότερο • | σταθερότερη • | σταθερότερο • | σταθερότερους • | σταθερότερες • | σταθερότερα • |
| vocative | σταθερότερε • | σταθερότερη • | σταθερότερο • | σταθερότεροι • | σταθερότερες • | σταθερότερα • |
| derivations | relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο σταθερότερος", etc) | |||||
| Absolute superlative | singular | plural | ||||
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | σταθερότατος • | σταθερότατη • | σταθερότατο • | σταθερότατοι • | σταθερότατες • | σταθερότατα • |
| genitive | σταθερότατου • | σταθερότατης • | σταθερότατου • | σταθερότατων • | σταθερότατων • | σταθερότατων • |
| accusative | σταθερότατο • | σταθερότατη • | σταθερότατο • | σταθερότατους • | σταθερότατες • | σταθερότατα • |
| vocative | σταθερότατε • | σταθερότατη • | σταθερότατο • | σταθερότατοι • | σταθερότατες • | σταθερότατα • |
Related terms
- see: σταθερά f (statherá, “constant”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.