அமர்

Tamil

Pronunciation

IPA^(key): /ɐmɐɾ/

Etymology 1

Compare அமை (amai).

Verb

அமர் • (amar)

(intransitive) to settle, settle down
(intransitive) to sit, be seated
(intransitive) to be still
(intransitive) to be calm
(intransitive) to be quiet
(intransitive, of a lamp) to be extinguished
(intransitive) to be pleasing
(intransitive) to agree
(transitive) to wish, desire
(transitive) to do

Conjugation

Conjugation of அமர் (amar)

singular affective	first	second	third masculine	third feminine	third honorific	third neuter
singular affective	நான்	நீ	அவன்	அவள்	அவர்	அது
present	அமர்கிறேன் amarkiṟēṉ	அமர்கிறாய் amarkiṟāy	அமர்கிறான் amarkiṟāṉ	அமர்கிறாள் amarkiṟāḷ	அமர்கிறார் amarkiṟār	அமர்கிறது amarkiṟatu
past	அமர்ந்தேன் amarntēṉ	அமர்ந்தாய் amarntāy	அமர்ந்தான் amarntāṉ	அமர்ந்தாள் amarntāḷ	அமர்ந்தார் amarntār	அமர்ந்தது amarntatu
future	அமர்வேன் amarvēṉ	அமர்வாய் amarvāy	அமர்வான் amarvāṉ	அமர்வாள் amarvāḷ	அமர்வார் amarvār	அமரும் amarum
future negative	அமரமாட்டேன் amaramāṭṭēṉ	அமரமாட்டாய் amaramāṭṭāy	அமரமாட்டான் amaramāṭṭāṉ	அமரமாட்டாள் amaramāṭṭāḷ	அமரமாட்டார் amaramāṭṭār	அமராது amarātu
negative	அமரவில்லை amaravillai
plural affective	first	second (or singular polite)	third epicene		third neuter
plural affective	நாம் (inclusive) நாங்கள் (exclusive)	நீங்கள்	அவர்கள்		அவை
present	அமர்கிறோம் amarkiṟōm	அமர்கிறீர்கள் amarkiṟīrkaḷ	அமர்கிறார்கள் amarkiṟārkaḷ		அமர்கின்றன amarkiṉṟaṉa
past	அமர்ந்தோம் amarntōm	அமர்ந்தீர்கள் amarntīrkaḷ	அமர்ந்தார்கள் amarntārkaḷ		அமர்ந்தன amarntaṉa
future	அமர்வோம் amarvōm	அமர்வீர்கள் amarvīrkaḷ	அமர்வார்கள் amarvārkaḷ		அமர்வன amarvaṉa
future negative	அமரமாட்டோம் amaramāṭṭōm	அமரமாட்டீர்கள் amaramāṭṭīrkaḷ	அமரமாட்டார்கள் amaramāṭṭārkaḷ		அமரா amarā
negative	அமரவில்லை amaravillai
imperative	singular			plural (or singular polite)
imperative	அமர் amar			அமருங்கள் amaruṅkaḷ
negative imperative	singular			plural (or singular polite)
negative imperative	அமராதே amarātē			அமராதீர்கள் amarātīrkaḷ
perfect	present		past		future
perfect	past of அமர்ந்துவிடு (amarntuviṭu)		past of அமர்ந்துவிட்டிரு (amarntuviṭṭiru)		future of அமர்ந்துவிடு (amarntuviṭu)
progressive	அமர்ந்துக்கொண்டிரு amarntukkoṇṭiru
effective	அமரப்படு amarappaṭu
non-finite forms	plain			negative
infinitive	அமர amara			அமராமல் இருக்க amarāmal irukka
potential	அமரலாம் amaralām			அமராமல் இருக்கலாம் amarāmal irukkalām
cohortative	அமரட்டும் amaraṭṭum			அமராமல் இருக்கட்டும் amarāmal irukkaṭṭum
casual conditional	அமர்வதால் amarvatāl			அமராத்தால் amarāttāl
conditional	அமர்ந்தால் amarntāl			அமராவிட்டால் amarāviṭṭāl
adverbial participle	அமர்ந்து amarntu			அமராமல் amarāmal
adjectival participle	present	past	future	negative
adjectival participle	அமர்கிற amarkiṟa	அமர்ந்த amarnta	அமரும் amarum	அமராத amarāta
verbal noun	singular				plural
verbal noun	masculine	feminine	honorific	neuter	epicene	neuter
present	அமர்கிறவன் amarkiṟavaṉ	அமர்கிறவள் amarkiṟavaḷ	அமர்கிறவர் amarkiṟavar	அமர்கிறது amarkiṟatu	அமர்கிறவர்கள் amarkiṟavarkaḷ	அமர்கிறவை amarkiṟavai
past	அமர்ந்தவன் amarntavaṉ	அமர்ந்தவள் amarntavaḷ	அமர்ந்தவர் amarntavar	அமர்ந்தது amarntatu	அமர்ந்தவர்கள் amarntavarkaḷ	அமர்ந்தவை amarntavai
future	அமர்பவன் amarpavaṉ	அமர்பவள் amarpavaḷ	அமர்பவர் amarpavar	அமர்வது amarvatu	அமர்பவர்கள் amarpavarkaḷ	அமர்பவை amarpavai
negative	அமராதவன் amarātavaṉ	அமராதவள் amarātavaḷ	அமராதவர் amarātavar	அமராதது amarātatu	அமராதவர்கள் amarātavarkaḷ	அமராதவை amarātavai
gerund	Form I		Form II		Form III
gerund	அமர்வது amarvatu		அமர்தல் amartal		அமரல் amaral

Noun

அமர் • (amar) (plural அமர்கள்)

wish, desire, want
(of a fort or fortress) a wall

Declension

Declension of அமர் (amar)
	Singular	Plural
Nominative	அமர் amar	அமர்கள் amarkaḷ
Vocative	அமரே amarē	அமர்களே amarkaḷē
Accusative	அமரை amarai	அமர்களை amarkaḷai
Dative	அமருக்கு amarukku	அமர்களுக்கு amarkaḷukku
Genitive	அமருடைய amaruṭaiya	அமர்களுடைய amarkaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	அமர் amar	அமர்கள் amarkaḷ
Vocative	அமரே amarē	அமர்களே amarkaḷē
Accusative	அமரை amarai	அமர்களை amarkaḷai
Dative	அமருக்கு amarukku	அமர்களுக்கு amarkaḷukku
Benefactive	அமருக்காக amarukkāka	அமர்களுக்காக amarkaḷukkāka
Genitive 1	அமருடைய amaruṭaiya	அமர்களுடைய amarkaḷuṭaiya
Genitive 2	அமரின் amariṉ	அமர்களின் amarkaḷiṉ
Locative 1	அமரில் amaril	அமர்களில் amarkaḷil
Locative 2	அமரிடம் amariṭam	அமர்களிடம் amarkaḷiṭam
Sociative 1	அமரோடு amarōṭu	அமர்களோடு amarkaḷōṭu
Sociative 2	அமருடன் amaruṭaṉ	அமர்களுடன் amarkaḷuṭaṉ
Instrumental	அமரால் amarāl	அமர்களால் amarkaḷāl
Ablative	அமரிலிருந்து amariliruntu	அமர்களிலிருந்து amarkaḷiliruntu

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

அமர் • (amar)

to be in strife

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Noun

அமர் • (amar) (plural அமர்கள்)

References

University of Madras (1924–1936) “அமர்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
University of Madras (1924–1936) “அமர்-த்தல்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
University of Madras (1924–1936) “அமர்-தல்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
Johann Philipp Fabricius (1972) “அமர்”, in Tamil and English Dictionary, Tranquebar: Evangelical Lutheran Mission Pub. House

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.