ขุน

From Middle Chinese 君 (MC kjun). Cognate with Northern Thai ᨡᩩᩁ, Lao ຂຸນ (khun), Lü ᦃᦳᧃ (ẋun), Shan ၶုၼ် (khǔn), Tai Nüa ᥑᥧᥢᥴ (xún), Ahom 𑜁𑜤𑜃𑜫 (khun). Compare Old Khmer ខុណ (khuṇa, “a rank of the mandarinate”), Modern Khmer ខុន (khon) and ឃុន (khun), Japanese 君 (kun), Korean 군 (gun), and Vietnamese quân.

ขุน • (kǔn)

1. (archaic) chief, lord, master, leader; ruler, administrator, person in authority, person in charge; monarch, sovereign; also used as an honorific.
   • พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาวชิราวุธ, พาหุงคำฉันท์:

     ขุนมารสหัสพหุพา หุวิชาวิชิตขลัง ขี่คีริเมขละประทัง คชเหี้ยมกระเหิมหาญ

     kǔn maan sà-hàt-sà pá-hù paa · hù wí-chaa wí-chít klǎng · kìi kii-rí-mee-kà-lá bprà-tang · ká-chá hîiam grà-hə̌əm hǎan

     The demon lord appears with a thousand arms and the magical power of victory, riding upon Girimehkala the fierce elephant.

2. (historical) the Thai noble rank above หมื่น (mʉ̀ʉn) and below หลวง (lǔuang); holder of this rank.
3. (chess) king.

ขุน • (kǔn)

1. chief; leading; principal; main; major.

   ขุนโจร

   kǔn joon

   Chief robber.

   ขุนเขา

   kǔn kǎo

   Chief mountain.

   ขุนน้ำ

   kǔn náam

   Main river.

• (noble ranks) บรรดาศักดิ์ (ban-daa-sàk); สมเด็จเจ้าพระยา (sǒm-dèt-jâao-prá-yaa), เจ้าพระยา (jâao-prá-yaa), พระยา (prá-yaa), พระ (prá), หลวง (lǔuang), ขุน (kǔn), หมื่น (mʉ̀ʉn), พัน (pan), นาย (naai) ^{(Category: Thai noble ranks)}

ขุน • (kǔn) (abstract noun การขุน)

1. (generally used of animals) to feed.
2. (generally used of animals) to fatten.