Dünya

See also: dünya and dünýä

Turkish

Etymology

From Arabic دُنْيَا (dunyā).

Proper noun

Dünya

  1. Earth (third planet from the Sun)
    Synonym: Acun

Declension
    declension of Dünya
singular plural
nominative Dünya Dünyalar / Dünya'lar
accusative Dünya'yı Dünyaları / Dünya'ları
dative Dünya'ya Dünyalara / Dünya'lara
locative Dünya'da Dünyalarda / Dünya'larda
ablative Dünya'dan Dünyalardan / Dünya'lardan
genitive Dünya'nın Dünyaların / Dünya'ların
    possessive of Dünya
singular plural
benim (my) Dünya'm Dünyalarım / Dünya'larım
senin (your) Dünya'n Dünyaların / Dünya'ların
onun (his/her/its) Dünya'sı Dünyaları / Dünya'ları
bizim (our) Dünya'mız Dünyalarımız / Dünya'larımız
sizin (your) Dünya'nız Dünyalarınız / Dünya'larınız
onların (their) Dünya'sı / Dünyaları / Dünya'ları Dünyaları / Dünya'ları

Further reading
  • Dünya in Reverso (Turkish-English)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.