pouczenie

Polish

Etymology

From pouczyć +‎ -enie.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔ.uˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: po‧u‧cze‧nie

Noun

pouczenie n

  1. verbal noun of pouczyć
  2. (law) caution (formal warning given as an alternative to prosecution in minor cases)

Declension
Declension of pouczenie
singular plural
nominative pouczenie pouczenia
genitive pouczenia pouczeń
dative pouczeniu pouczeniom
accusative pouczenie pouczenia
instrumental pouczeniem pouczeniami
locative pouczeniu pouczeniach
vocative pouczenie pouczenia

Further reading
  • pouczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pouczenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.