pouczyć

Polish

Etymology

From po- +‎ uczyć. Cognate with Carpathian Rusyn повчыти (povčŷty).

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: po‧u‧czyć

Verb

pouczyć pf (imperfective pouczać)

  1. (transitive) to instruct, to edify
  2. (transitive) to admonish, to warn
  3. (reflexive with się) to study for some time

Conjugation
Conjugation of pouczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pouczyć
future tense 1st pouczę pouczymy
2nd pouczysz pouczycie
3rd pouczy pouczą
impersonal pouczy się
past tense 1st pouczyłem,
-(e)m pouczył		 pouczyłam,
-(e)m pouczyła		 pouczyłom,
-(e)m pouczyło		 pouczyliśmy,
-(e)śmy pouczyli		 pouczyłyśmy,
-(e)śmy pouczyły
2nd pouczyłeś,
-(e)ś pouczył		 pouczyłaś,
-(e)ś pouczyła		 pouczyłoś,
-(e)ś pouczyło		 pouczyliście,
-(e)ście pouczyli		 pouczyłyście,
-(e)ście pouczyły
3rd pouczył pouczyła pouczyło pouczyli pouczyły
impersonal pouczono
conditional 1st pouczyłbym,
bym pouczył		 pouczyłabym,
bym pouczyła		 pouczyłobym,
bym pouczyło		 pouczylibyśmy,
byśmy pouczyli		 pouczyłybyśmy,
byśmy pouczyły
2nd pouczyłbyś,
byś pouczył		 pouczyłabyś,
byś pouczyła		 pouczyłobyś,
byś pouczyło		 pouczylibyście,
byście pouczyli		 pouczyłybyście,
byście pouczyły
3rd pouczyłby,
by pouczył		 pouczyłaby,
by pouczyła		 pouczyłoby,
by pouczyło		 pouczyliby,
by pouczyli		 pouczyłyby,
by pouczyły
impersonal pouczono by
imperative 1st niech pouczę pouczmy
2nd poucz pouczcie
3rd niech pouczy niech pouczą
passive adjectival participle pouczony pouczona pouczone pouczeni pouczone
anterior adverbial participle pouczywszy
verbal noun pouczenie

Further reading
  • pouczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pouczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.