skjóta

See also: skjota

Faroese

Etymology

From Old Norse skjóta, from Proto-Germanic *skeutaną, from Proto-Indo-European *(s)kewd-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʃɔuːta/
  • Rhymes: -ɔuːta

Verb

skjóta (third person singular past indicative skeyt, third person plural past indicative skutu, supine skotið)

  1. to shoot

Conjugation
Conjugation of skjóta (group v-38)
infinitive skjóta
supine skotið
participle (a26)1 skjótandi skotin
present past
first singular skjóti skeyt
second singular skjýtur skeytst
third singular skjýtur skeyt
plural skjóta skutu
imperative
singular skjót!
plural skjótið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse skjóta, from Proto-Germanic *skeutaną, from Proto-Indo-European *(s)kewd-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈscouːta/
  • Rhymes: -ouːta

Verb

skjóta (strong verb, third-person singular past indicative skaut, third-person plural past indicative skutu, supine skotið)

  1. to shoot

Conjugation
skjóta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skjóta
supine
(sagnbót)		 skotið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skjótandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skýt við skjótum present
(nútíð)		 ég skjóti við skjótum
þú skýtur þið skjótið þú skjótir þið skjótið
hann, hún, það skýtur þeir, þær, þau skjóta hann, hún, það skjóti þeir, þær, þau skjóti
past
(þátíð)		 ég skaut við skutum past
(þátíð)		 ég skyti við skytum
þú skaust þið skutuð þú skytir þið skytuð
hann, hún, það skaut þeir, þær, þau skutu hann, hún, það skyti þeir, þær, þau skytu
imperative
(boðháttur)		 skjót (þú) skjótið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skjóttu skjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skjótast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skjótast
supine
(sagnbót)		 skotist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skjótandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skýst við skjótumst present
(nútíð)		 ég skjótist við skjótumst
þú skýst þið skjótist þú skjótist þið skjótist
hann, hún, það skýst þeir, þær, þau skjótast hann, hún, það skjótist þeir, þær, þau skjótist
past
(þátíð)		 ég skaust við skutumst past
(þátíð)		 ég skytist við skytumst
þú skaust þið skutust þú skytist þið skytust
hann, hún, það skaust þeir, þær, þau skutust hann, hún, það skytist þeir, þær, þau skytust
imperative
(boðháttur)		 skjóst (þú) skjótist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skjóstu skjótisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skotinn skotin skotið skotnir skotnar skotin
accusative
(þolfall)		 skotinn skotna skotið skotna skotnar skotin
dative
(þágufall)		 skotnum skotinni skotnu skotnum skotnum skotnum
genitive
(eignarfall)		 skotins skotinnar skotins skotinna skotinna skotinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skotni skotna skotna skotnu skotnu skotnu
accusative
(þolfall)		 skotna skotnu skotna skotnu skotnu skotnu
dative
(þágufall)		 skotna skotnu skotna skotnu skotnu skotnu
genitive
(eignarfall)		 skotna skotnu skotna skotnu skotnu skotnu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *skeutaną, from Proto-Indo-European *(s)kewd-. Compare Old English scēotan (English shoot), Old Frisian skiata (West Frisian sjitte), Old Saxon skiotan (Low German scheten), Old High German sciozzan (German schießen).

Verb

skjóta (singular past indicative skaut, plural past indicative skutu, past participle skotinn)

  1. to shoot

Conjugation
Conjugation of skjóta — active (strong class 2)
infinitive skjóta
present participle skjótandi
past participle skotinn
indicative present past
1st-person singular skýt skaut
2nd-person singular skýtr skauzt
3rd-person singular skýtr skaut
1st-person plural skjótum skutum
2nd-person plural skjótið skutuð
3rd-person plural skjóta skutu
subjunctive present past
1st-person singular skjóta skyta
2nd-person singular skjótir skytir
3rd-person singular skjóti skyti
1st-person plural skjótim skytim
2nd-person plural skjótið skytið
3rd-person plural skjóti skyti
imperative present
2nd-person singular skjót
1st-person plural skjótum
2nd-person plural skjótið
Conjugation of skjóta — mediopassive (strong class 2)
infinitive skjótask
present participle skjótandisk
past participle skotizk
indicative present past
1st-person singular skjótumk skutumk
2nd-person singular skýzk skauzk
3rd-person singular skýzk skauzk
1st-person plural skjótumsk skutumsk
2nd-person plural skjótizk skutuzk
3rd-person plural skjótask skutusk
subjunctive present past
1st-person singular skjótumk skytumk
2nd-person singular skjótisk skytisk
3rd-person singular skjótisk skytisk
1st-person plural skjótimsk skytimsk
2nd-person plural skjótizk skytizk
3rd-person plural skjótisk skytisk
imperative present
2nd-person singular skjózk
1st-person plural skjótumsk
2nd-person plural skjótizk

Descendants
  • Icelandic: skjóta
  • Faroese: skjóta
  • Norwegian Nynorsk: skjota, skyta
  • Jamtish: skjǿte
  • Elfdalian: stjuota
  • Old Swedish: skiūta
  • Old Danish: skiūtæ
    • Danish: skyde
      • → Norwegian Bokmål: skyte
    • Scanian: skjúda, skúda
  • Old Gutnish: skiauta
    • Gutnish: skjaute, skiauta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.