ανδρώνω
See also: ἀνδρειόω
Greek
Alternative forms
- αντρώνω (antróno) (colloquial)
Pronunciation
- IPA(key): /anˈðɾo.no/
- Hyphenation: αν‧δρώ‧νω
Verb
ανδρώνω • (andróno) (past άνδρωσα, passive ανδρώνομαι)
Conjugation
ανδρώνω ανδρώνομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | ανδρώνω | ανδρώσω | ανδρώνομαι | ανδρωθώ |
| 2 sg | ανδρώνεις | ανδρώσεις | ανδρώνεσαι | ανδρωθείς |
| 3 sg | ανδρώνει | ανδρώσει | ανδρώνεται | ανδρωθεί |
| 1 pl | ανδρώνουμε, [‑ομε] | ανδρώσουμε, [‑ομε] | ανδρωνόμαστε | ανδρωθούμε |
| 2 pl | ανδρώνετε | ανδρώσετε | ανδρώνεστε, ανδρωνόσαστε | ανδρωθείτε |
| 3 pl | ανδρώνουν(ε) | ανδρώσουν(ε) | ανδρώνονται | ανδρωθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | άνδρωνα | άνδρωσα | ανδρωνόμουν(α) | ανδρώθηκα |
| 2 sg | άνδρωνες | άνδρωσες | ανδρωνόσουν(α) | ανδρώθηκες |
| 3 sg | άνδρωνε | άνδρωσε | ανδρωνόταν(ε) | ανδρώθηκε |
| 1 pl | ανδρώναμε | ανδρώσαμε | ανδρωνόμασταν, (‑όμαστε) | ανδρωθήκαμε |
| 2 pl | ανδρώνατε | ανδρώσατε | ανδρωνόσασταν, (‑όσαστε) | ανδρωθήκατε |
| 3 pl | άνδρωναν, ανδρώναν(ε) | άνδρωσαν, ανδρώσαν(ε) | ανδρώνονταν, (ανδρωνόντουσαν) | ανδρώθηκαν, ανδρωθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ανδρώνω ➤ | θα ανδρώσω ➤ | θα ανδρώνομαι ➤ | θα ανδρωθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ανδρώνεις, … | θα ανδρώσεις, … | θα ανδρώνεσαι, … | θα ανδρωθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … ανδρώσει έχω, έχεις, … ανδρωμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … ανδρωθεί είμαι, είσαι, … ανδρωμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … ανδρώσει είχα, είχες, … ανδρωμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … ανδρωθεί ήμουν, ήσουν, … ανδρωμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … ανδρώσει θα έχω, θα έχεις, … ανδρωμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … ανδρωθεί θα είμαι, θα είσαι, … ανδρωμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | άνδρωνε | άνδρωσε | — | ανδρώσου |
| 2 pl | ανδρώνετε | ανδρώστε | ανδρώνεστε | ανδρωθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | ανδρώνοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας ανδρώσει ➤ | ανδρωμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | ανδρώσει | ανδρωθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.