αποκρούω

See also: ἀποκρούω

Greek

Etymology

From Ancient Greek ᾰ̓ποκρούω. For sense rebut arguments, semantic loan from French repousser.[1] Morphologically, from απο- (“counter-”) +‎ κρούω (“strike”).

Pronunciation
  • IPA(key): /apoˈkruo/
  • Hyphenation: α‧πο‧κρού‧ω

Verb

αποκρούω • (apokroúo) (past απέκρουσα/απόκρουσα, passive αποκρούομαι)

  1. to reject, repulse, fend off
  2. to rebut
    1. (law) to respond (to arguments, charges, accusations)

Conjugation
αποκρούω   αποκρούομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg αποκρούω αποκρούσω αποκρούομαι αποκρουστώ, {αποκρουσθώ}2
2 sg αποκρούεις αποκρούσεις αποκρούεσαι αποκρουστείς, αποκρουσθείς
3 sg αποκρούει αποκρούσει αποκρούεται αποκρουστεί, αποκρουσθεί
1 pl αποκρούουμε, [‑ομε] αποκρούσουμε, [‑ομε] αποκρουόμαστε αποκρουστούμε, αποκρουσθούμε
2 pl αποκρούετε αποκρούσετε αποκρούεστε, αποκρουόσαστε αποκρουστείτε, αποκρουσθείτε
3 pl αποκρούουν(ε) αποκρούσουν(ε) αποκρούονται αποκρουστούν(ε), αποκρουσθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg απέκρουα απέκρουσα, απόκρουσα1 αποκρουόμουν(α) αποκρούστηκα, {αποκρούσθηκα}2
2 sg απέκρουες απέκρουσες, απόκρουσες αποκρουόσουν(α) αποκρούστηκες, αποκρούσθηκες
3 sg απέκρουε απέκρουσε, απόκρουσε αποκρουόταν(ε) αποκρούστηκε, αποκρούσθηκε
1 pl αποκρούαμε αποκρούσαμε αποκρουόμασταν, (‑όμαστε) αποκρουστήκαμε, αποκρουσθήκαμε
2 pl αποκρούατε αποκρούσατε αποκρουόσασταν, (‑όσαστε) αποκρουστήκατε, αποκρουσθήκατε
3 pl απέκρουαν, αποκρούαν(ε) απέκρουσαν, αποκρούσαν(ε), απόκρουσαν αποκρούονταν, (αποκρουόντουσαν) αποκρούστηκαν, αποκρουστήκαν(ε),
αποκρούσθηκαν, αποκρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα αποκρούω ➤ θα αποκρούσω ➤ θα αποκρούομαι ➤ θα αποκρουστώ / αποκρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα αποκρούεις, … θα αποκρούσεις, … θα αποκρούεσαι, … θα αποκρουστείς / αποκρουσθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … αποκρούσει   έχω, έχεις, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί
Past perfect ➤   είχα, είχες, … αποκρούσει   είχα, είχες, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … αποκρούσει   θα έχω, θα έχεις, … αποκρουστεί / αποκρουσθεί
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg απόκρουε απόκρουσε — αποκρούσου
2 pl αποκρούετε αποκρούστε αποκρούεστε αποκρουστείτε, αποκρουσθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ αποκρούοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας αποκρούσει ➤ —
Nonfinite form➤ αποκρούσει αποκρουστεί, αποκρουσθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. The second simple past forms, without internal augment, are less common.
 2. Formal types with -σθ- are rarely used.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

References
  1. αποκρούω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.