κατοικέω

Ancient Greek

Etymology

From κατά (katá) + οἰκέω (oikéō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.ké.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tyˈke.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tyˈce.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tyˈce.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.tiˈce.o/

Verb

κατοικέω • (katoikéō)

to dwell in, to settle in, to colonise
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.164
- 431 BCE, Euripides, Medea 10
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 91
- 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 40
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1266B.2
1. (absolute) to settle, dwell
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 362
  - 414 BCE, Aristophanes, The Birds 153
  - 412 BCE, Euripides, Helen 1651
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 666E
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.34
  - 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, To Demonicus 36
  - New Testament, Revelation 3:10
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.96
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.8
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.120
to administer, govern
- 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Rhetoric 2.225S
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 1004
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 683A
(intransitive, of cities) to lie, be situated
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 677C
- 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, To Philip 123

Inflection

Present: κᾰτοικέω, κᾰτοικέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτοικέω	κᾰτοικέεις	κᾰτοικέει	κᾰτοικέετον	κᾰτοικέετον	κᾰτοικέομεν	κᾰτοικέετε	κᾰτοικέουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτοικέω	κᾰτοικέῃς	κᾰτοικέῃ	κᾰτοικέητον	κᾰτοικέητον	κᾰτοικέωμεν	κᾰτοικέητε	κᾰτοικέωσῐ(ν)
	optative	κᾰτοικέοιμῐ	κᾰτοικέοις	κᾰτοικέοι	κᾰτοικέοιτον	κᾰτοικεοίτην	κᾰτοικέοιμεν	κᾰτοικέοιτε	κᾰτοικέοιεν
	imperative		κᾰτοίκεε	κᾰτοικεέτω	κᾰτοικέετον	κᾰτοικεέτων		κᾰτοικέετε	κᾰτοικεόντων
middle/ passive	indicative	κᾰτοικέομαι	κᾰτοικέῃ, κᾰτοικέει	κᾰτοικέεται	κᾰτοικέεσθον	κᾰτοικέεσθον	κᾰτοικεόμεθᾰ	κᾰτοικέεσθε	κᾰτοικέονται
	subjunctive	κᾰτοικέωμαι	κᾰτοικέῃ	κᾰτοικέηται	κᾰτοικέησθον	κᾰτοικέησθον	κᾰτοικεώμεθᾰ	κᾰτοικέησθε	κᾰτοικέωνται
	optative	κᾰτοικεοίμην	κᾰτοικέοιο	κᾰτοικέοιτο	κᾰτοικέοισθον	κᾰτοικεοίσθην	κᾰτοικεοίμεθᾰ	κᾰτοικέοισθε	κᾰτοικέοιντο
	imperative		κᾰτοικέου	κᾰτοικεέσθω	κᾰτοικέεσθον	κᾰτοικεέσθων		κᾰτοικέεσθε	κᾰτοικεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτοικέειν				κᾰτοικέεσθαι
participle	m	κᾰτοικέων				κᾰτοικεόμενος
	f	κᾰτοικέουσᾰ				κᾰτοικεομένη
	n	κᾰτοικέον				κᾰτοικεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: κᾰτοικῶ, κᾰτοικοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτοικῶ	κᾰτοικεῖς	κᾰτοικεῖ	κᾰτοικεῖτον	κᾰτοικεῖτον	κᾰτοικοῦμεν	κᾰτοικεῖτε	κᾰτοικοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτοικῶ	κᾰτοικῇς	κᾰτοικῇ	κᾰτοικῆτον	κᾰτοικῆτον	κᾰτοικῶμεν	κᾰτοικῆτε	κᾰτοικῶσῐ(ν)
	optative	κᾰτοικοίην, κᾰτοικοῖμῐ	κᾰτοικοίης, κᾰτοικοῖς	κᾰτοικοίη, κᾰτοικοῖ	κᾰτοικοῖτον, κᾰτοικοίητον	κᾰτοικοίτην, κᾰτοικοιήτην	κᾰτοικοῖμεν, κᾰτοικοίημεν	κᾰτοικοῖτε, κᾰτοικοίητε	κᾰτοικοῖεν, κᾰτοικοίησᾰν
	imperative		κᾰτοίκει	κᾰτοικείτω	κᾰτοικεῖτον	κᾰτοικείτων		κᾰτοικεῖτε	κᾰτοικούντων
middle/ passive	indicative	κᾰτοικοῦμαι	κᾰτοικεῖ, κᾰτοικῇ	κᾰτοικεῖται	κᾰτοικεῖσθον	κᾰτοικεῖσθον	κᾰτοικούμεθᾰ	κᾰτοικεῖσθε	κᾰτοικοῦνται
	subjunctive	κᾰτοικῶμαι	κᾰτοικῇ	κᾰτοικῆται	κᾰτοικῆσθον	κᾰτοικῆσθον	κᾰτοικώμεθᾰ	κᾰτοικῆσθε	κᾰτοικῶνται
	optative	κᾰτοικοίμην	κᾰτοικοῖο	κᾰτοικοῖτο	κᾰτοικοῖσθον	κᾰτοικοίσθην	κᾰτοικοίμεθᾰ	κᾰτοικοῖσθε	κᾰτοικοῖντο
	imperative		κᾰτοικοῦ	κᾰτοικείσθω	κᾰτοικεῖσθον	κᾰτοικείσθων		κᾰτοικεῖσθε	κᾰτοικείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτοικεῖν				κᾰτοικεῖσθαι
participle	m	κᾰτοικῶν				κᾰτοικούμενος
	f	κᾰτοικοῦσᾰ				κᾰτοικουμένη
	n	κᾰτοικοῦν				κᾰτοικούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κᾰτῴκεον, κᾰτῳκεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτῴκεον	κᾰτῴκεες	κᾰτῴκεε(ν)	κᾰτῳκέετον	κᾰτῳκεέτην	κᾰτῳκέομεν	κᾰτῳκέετε	κᾰτῴκεον
middle/ passive	indicative	κᾰτῳκεόμην	κᾰτῳκέου	κᾰτῳκέετο	κᾰτῳκέεσθον	κᾰτῳκεέσθην	κᾰτῳκεόμεθᾰ	κᾰτῳκέεσθε	κᾰτῳκέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κᾰτῴκουν, κᾰτῳκούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτῴκουν	κᾰτῴκεις	κᾰτῴκει	κᾰτῳκεῖτον	κᾰτῳκείτην	κᾰτῳκοῦμεν	κᾰτῳκεῖτε	κᾰτῴκουν
middle/ passive	indicative	κᾰτῳκούμην	κᾰτῳκοῦ	κᾰτῳκεῖτο	κᾰτῳκεῖσθον	κᾰτῳκείσθην	κᾰτῳκούμεθᾰ	κᾰτῳκεῖσθε	κᾰτῳκοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κᾰτοικήσω, κᾰτοικήσομαι, κᾰτοικηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτοικήσω	κᾰτοικήσεις	κᾰτοικήσει	κᾰτοικήσετον	κᾰτοικήσετον	κᾰτοικήσομεν	κᾰτοικήσετε	κᾰτοικήσουσῐ(ν)
active	optative	κᾰτοικήσοιμῐ	κᾰτοικήσοις	κᾰτοικήσοι	κᾰτοικήσοιτον	κᾰτοικησοίτην	κᾰτοικήσοιμεν	κᾰτοικήσοιτε	κᾰτοικήσοιεν
middle	indicative	κᾰτοικήσομαι	κᾰτοικήσῃ, κᾰτοικήσει	κᾰτοικήσεται	κᾰτοικήσεσθον	κᾰτοικήσεσθον	κᾰτοικησόμεθᾰ	κᾰτοικήσεσθε	κᾰτοικήσονται
middle	optative	κᾰτοικησοίμην	κᾰτοικήσοιο	κᾰτοικήσοιτο	κᾰτοικήσοισθον	κᾰτοικησοίσθην	κᾰτοικησοίμεθᾰ	κᾰτοικήσοισθε	κᾰτοικήσοιντο
passive	indicative	κᾰτοικηθήσομαι	κᾰτοικηθήσῃ	κᾰτοικηθήσεται	κᾰτοικηθήσεσθον	κᾰτοικηθήσεσθον	κᾰτοικηθησόμεθᾰ	κᾰτοικηθήσεσθε	κᾰτοικηθήσονται
passive	optative	κᾰτοικηθησοίμην	κᾰτοικηθήσοιο	κᾰτοικηθήσοιτο	κᾰτοικηθήσοισθον	κᾰτοικηθησοίσθην	κᾰτοικηθησοίμεθᾰ	κᾰτοικηθήσοισθε	κᾰτοικηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κᾰτοικήσειν			κᾰτοικήσεσθαι		κᾰτοικηθήσεσθαι
participle	m	κᾰτοικήσων			κᾰτοικησόμενος		κᾰτοικηθησόμενος
	f	κᾰτοικήσουσᾰ			κᾰτοικησομένη		κᾰτοικηθησομένη
	n	κᾰτοικῆσον			κᾰτοικησόμενον		κᾰτοικηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: κᾰτῴκησᾰ, κᾰτῳκησᾰ́μην, κᾰτῳκήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτῴκησᾰ	κᾰτῴκησᾰς	κᾰτῴκησε(ν)	κᾰτῳκήσᾰτον	κᾰτῳκησᾰ́την	κᾰτῳκήσᾰμεν	κᾰτῳκήσᾰτε	κᾰτῴκησᾰν
	subjunctive	κᾰτοικήσω	κᾰτοικήσῃς	κᾰτοικήσῃ	κᾰτοικήσητον	κᾰτοικήσητον	κᾰτοικήσωμεν	κᾰτοικήσητε	κᾰτοικήσωσῐ(ν)
	optative	κᾰτοικήσαιμῐ	κᾰτοικήσειᾰς, κᾰτοικήσαις	κᾰτοικήσειε(ν), κᾰτοικήσαι	κᾰτοικήσαιτον	κᾰτοικησαίτην	κᾰτοικήσαιμεν	κᾰτοικήσαιτε	κᾰτοικήσειᾰν, κᾰτοικήσαιεν
	imperative		κᾰτοίκησον	κᾰτοικησᾰ́τω	κᾰτοικήσᾰτον	κᾰτοικησᾰ́των		κᾰτοικήσᾰτε	κᾰτοικησᾰ́ντων
middle	indicative	κᾰτῳκησᾰ́μην	κᾰτῳκήσω	κᾰτῳκήσᾰτο	κᾰτῳκήσᾰσθον	κᾰτῳκησᾰ́σθην	κᾰτῳκησᾰ́μεθᾰ	κᾰτῳκήσᾰσθε	κᾰτῳκήσᾰντο
	subjunctive	κᾰτοικήσωμαι	κᾰτοικήσῃ	κᾰτοικήσηται	κᾰτοικήσησθον	κᾰτοικήσησθον	κᾰτοικησώμεθᾰ	κᾰτοικήσησθε	κᾰτοικήσωνται
	optative	κᾰτοικησαίμην	κᾰτοικήσαιο	κᾰτοικήσαιτο	κᾰτοικήσαισθον	κᾰτοικησαίσθην	κᾰτοικησαίμεθᾰ	κᾰτοικήσαισθε	κᾰτοικήσαιντο
	imperative		κᾰτοίκησαι	κᾰτοικησᾰ́σθω	κᾰτοικήσᾰσθον	κᾰτοικησᾰ́σθων		κᾰτοικήσᾰσθε	κᾰτοικησᾰ́σθων
passive	indicative	κᾰτῳκήθην	κᾰτῳκήθης	κᾰτῳκήθη	κᾰτῳκήθητον	κᾰτῳκηθήτην	κᾰτῳκήθημεν	κᾰτῳκήθητε	κᾰτῳκήθησᾰν
	subjunctive	κᾰτοικηθῶ	κᾰτοικηθῇς	κᾰτοικηθῇ	κᾰτοικηθῆτον	κᾰτοικηθῆτον	κᾰτοικηθῶμεν	κᾰτοικηθῆτε	κᾰτοικηθῶσῐ(ν)
	optative	κᾰτοικηθείην	κᾰτοικηθείης	κᾰτοικηθείη	κᾰτοικηθεῖτον, κᾰτοικηθείητον	κᾰτοικηθείτην, κᾰτοικηθειήτην	κᾰτοικηθεῖμεν, κᾰτοικηθείημεν	κᾰτοικηθεῖτε, κᾰτοικηθείητε	κᾰτοικηθεῖεν, κᾰτοικηθείησᾰν
	imperative		κᾰτοικήθητῐ	κᾰτοικηθήτω	κᾰτοικήθητον	κᾰτοικηθήτων		κᾰτοικήθητε	κᾰτοικηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κᾰτοικῆσαι			κᾰτοικήσᾰσθαι		κᾰτοικηθῆναι
participle	m	κᾰτοικήσᾱς			κᾰτοικησᾰ́μενος		κᾰτοικηθείς
	f	κᾰτοικήσᾱσᾰ			κᾰτοικησᾰμένη		κᾰτοικηθεῖσᾰ
	n	κᾰτοικῆσᾰν			κᾰτοικησᾰ́μενον		κᾰτοικηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κᾰτῴκηκᾰ, κᾰτῴκημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτῴκηκᾰ	κᾰτῴκηκᾰς	κᾰτῴκηκε(ν)	κᾰτῳκήκᾰτον	κᾰτῳκήκᾰτον	κᾰτῳκήκᾰμεν	κᾰτῳκήκᾰτε	κᾰτῳκήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτῳκήκω	κᾰτῳκήκῃς	κᾰτῳκήκῃ	κᾰτῳκήκητον	κᾰτῳκήκητον	κᾰτῳκήκωμεν	κᾰτῳκήκητε	κᾰτῳκήκωσῐ(ν)
	optative	κᾰτῳκήκοιμῐ, κᾰτῳκηκοίην	κᾰτῳκήκοις, κᾰτῳκηκοίης	κᾰτῳκήκοι, κᾰτῳκηκοίη	κᾰτῳκήκοιτον	κᾰτῳκηκοίτην	κᾰτῳκήκοιμεν	κᾰτῳκήκοιτε	κᾰτῳκήκοιεν
	imperative		κᾰτῴκηκε	κᾰτῳκηκέτω	κᾰτῳκήκετον	κᾰτῳκηκέτων		κᾰτῳκήκετε	κᾰτῳκηκόντων
middle/ passive	indicative	κᾰτῴκημαι	κᾰτῴκησαι	κᾰτῴκηται	κᾰτῴκησθον	κᾰτῴκησθον	κᾰτῳκήμεθᾰ	κᾰτῴκησθε	κᾰτῴκηνται
	subjunctive	κᾰτῳκημένος ὦ	κᾰτῳκημένος ᾖς	κᾰτῳκημένος ᾖ	κᾰτῳκημένω ἦτον	κᾰτῳκημένω ἦτον	κᾰτῳκημένοι ὦμεν	κᾰτῳκημένοι ἦτε	κᾰτῳκημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κᾰτῳκημένος εἴην	κᾰτῳκημένος εἴης	κᾰτῳκημένος εἴη	κᾰτῳκημένω εἴητον/εἶτον	κᾰτῳκημένω εἰήτην/εἴτην	κᾰτῳκημένοι εἴημεν/εἶμεν	κᾰτῳκημένοι εἴητε/εἶτε	κᾰτῳκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κᾰτῴκησο	κᾰτῳκήσθω	κᾰτῴκησθον	κᾰτῳκήσθων		κᾰτῴκησθε	κᾰτῳκήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτῳκηκέναι				κᾰτῳκῆσθαι
participle	m	κᾰτῳκηκώς				κᾰτῳκημένος
	f	κᾰτῳκηκυῖᾰ				κᾰτῳκημένη
	n	κᾰτῳκηκός				κᾰτῳκημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: κᾰτῳκήκειν, κᾰτῳκήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτῳκήκειν, κᾰτῳκήκη	κᾰτῳκήκεις, κᾰτῳκήκης	κᾰτῳκήκει(ν)	κᾰτῳκήκετον	κᾰτῳκηκέτην	κᾰτῳκήκεμεν	κᾰτῳκήκετε	κᾰτῳκήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	κᾰτῳκήμην	κᾰτῴκησο	κᾰτῴκητο	κᾰτῴκησθον	κᾰτῳκήσθην	κᾰτῳκήμεθᾰ	κᾰτῴκησθε	κᾰτῴκηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐγκᾰτοικέω (enkatoikéō)
ἐπῐκᾰτοικέω (epikatoikéō)
εὐκᾰτοίκητος (eukatoíkētos)
κᾰτοίκησῐς (katoíkēsis)
κᾰτοικητήρῐον (katoikētḗrion)
κᾰτοικητήρῐος (katoikētḗrios)
κᾰτοικήτωρ (katoikḗtōr)
πετροκᾰτοίκητος (petrokatoíkētos)
προκᾰτοικέω (prokatoikéō)
σῠγκᾰτοικέω (sunkatoikéō)
σῠνεισκᾰτοικέω (suneiskatoikéō)

References

“κατοικέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“κατοικέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κατοικέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G2730 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.